نقد و بررسی تفسیر ایده‏آلیستی ویلیامز از ویتگنشتاین متاخر

خوانش های مختلفی از ویتگنشتاین متاخر وجود دارد. یکی از خوانش هایی که محل نظر و مناقشه شارحان واقع شده، تفسیر برنارد ویلیامز از فلسفه متاخر است. از منظر ویلیامز، ویتگنشتاین در گذار از تراکتاتوس به پژوهش های فلسفی از مرزهای زبان من یعنی مرزهای جهان من و به عبارتی از سولیپسیسم استعلایی، به ایده آلیسم استعلایی و به عبارتی مرزهای زبان ما یعنی مرزهای جهان ما گذر می کند. هدف اصلی وی تبیین این مطلب است که در حرکت از من به ما دغدغه های ایده آلیسم استعلایی رها نمی شود. باید توجه داشت که ویلیامز، ویتگنشتاین را در معنای خاصی ایده آلیست استعلایی می داند. در این نوشتار می کوشم تا در وهله نخست، تبیینی دقیق از تفسیر ویلیامز ارائه دهم. برای این منظور، از برخی شارحان بزرگ ویتگنشتاین که این تفسیر را مورد توجه قرار داده اند، ایلهام دیلمن، درک بولتن و نورمن ملکم، کمک می گیرم. در قدم بعدی و در کنار تبیین این تفسیر به نقد وبررسی آن خواهم پرداخت

Analysis of Bernard Williams' idealist interpretation of Wittgenstein's later philosophy

Among various readings of late Wittgenstein, Bernard Williams' interpretation has been noteworthy and a matter of controversy among commentators. Based on Williams' point of view, moving from Tractatus to Philosophical Investigation, Wittgenstein passes from amp;quot;my language limits equal my world limitsamp;quot; and in other words from transcendental solipsism to transcendental idealism or amp;quot;our language limits equal our world limitsamp;quot;. His main goal is to explain that in transition from amp;quot;Iamp;quot; to amp;quot;Weamp;quot;, one can't get rid of transcendental idealism concerns. It should be noted that Williams regards Wittgenstein as a transcendental idealist in a special meaning. This article first of all tries to present an accurate explanation of William's interpretation. Regarding this, some great Wittgenstein commentators who pay attention to this interpretation, i.e. Ilham Dilam, Dereck Bolton and Norman Malcolm, are appealed for help. Following this, the interpretation is going to be analyzed and criticized.