مطالعۀ هستی‌شناسیِ اثر موسیقایی در نظریۀ بداهۀ گفت و شنود موسیقایی نزد بروس الیس بنسن

هستی شناسی اثر موسیقایی همواره مورد سوال بسیاری از متفکران قرار گرفته است. بروس الیس بنسن در نظریۀ خود با عنوان «بداهۀ گفت و شنود موسیقایی» به این مهم اشاره می کند که در خلق و اجرای اثر موسیقی، همواره بستری برای بداهه پردازی وجود دارد که آهنگ‏ساز، اجراگر و شنونده را وارد نوعی گفت و شنود می کند که بر هر گونه تبدیل و تعدیلِ بعدی گشوده است. او به روش پدیدارشناسیِ هرمنوتیکی، نظریۀ خود را در بستر موسیقی کلاسیک با تکیه بر سنّت ها و کاربست های موسیقایی طرح می‏کند. هدف از انجام این پژوهش، تبیین مفاهیم هستی شناختیِ پیشنهادشده توسط بنسن در نظریۀ بداهۀ گفت و شنود موسیقایی است؛ نظریه ای پساساختارگرا که اساسِ موسیقی را «بداهه» می‏داند و خود نیز همواره سرشتی تفسیری دارد. سنّت و کاربست موسیقایی به مثابۀ یک جهان برای یک گفت و شنود در موسیقی دارای اهمیت است. بنسن به جای مفهوم «اثر» و «نقش آهنگ‏ساز» به عنوان تنها آفرینندۀ آن، «قطعۀ موسیقی» را معرفی می کند که دارای هویتی سیال است و همواره با اجراها و تفسیرهای اجراگرِ کارآزموده و آشنا به سنّت و کاربست به حیات خود ادامه می دهد. در این پژوهش که در ردۀ پژوهش های کیفی قرار می گیرد، روش پژوهش از منظر هدف، کاربردی و از منظر شیوۀ انجام، توصیفی - تحلیلی است و کلیۀ مطالب به روش کتابخانه ای به دست آمده اند.

study of the ontology of the work of music in the phenomenology of bruce ellis benson’s theory of the improvisation of musical dialogue

bruce ellis benson, in his phenomenological theory, the improvisation of musical dialogue, points out that in the creation and performance of a musical work, there is always a platform for improvisation that brings the composer, performer, and listener into a kind of discourse which is always open to any subsequent conversions or adjustments. through hermeneutic phenomenology, he presents his theory in the context of western classical music and jazz with an overview of musical traditions and applications. the purpose of this study was to explain the concepts proposed by benson’s concept of improvisation, including the ontology of the musical work, the originality, and the identity of the musical work. the improvisational theory of musical discourse is a poststructuralist theory and introduces the basis of music as improvisation, which always has an interpretive nature. musical tradition and practice as a world are important for a dialogue in music. instead of playing the composer as the sole creator of music, benson considers the piece to have a fluid identity that always continues to exist with the performances and interpretations of an experienced performer familiar with the tradition and practice of that music. in this research, which is in the category of qualitative research, the research method has been applied in terms of purpose and descriptive-analytical in terms of method. all material is obtained through the library method.