تفسیر هایدگر از رای کانت درباب «وجود» به‌عنوان «وضع»

در این مقاله، سیر پدیدارشناختیِ هایدگر دربارۀ رای کانت درباب «وجود» مورد مداقه قرار می‌گیرد. هایدگر معتقد است realität و dasein در کانت، ریشه در تمایز مشهور ماهیت و وجود (reality and existence) در سنّت فلسفی دارد؛ اما کانت براساس مبنای فلسفی خود و برخلاف خاستگاهشان درنهایت این دو را به‌عنوان مقولات قوۀ شناخت بازتعریف می‌کند؛ بنابراین، در پژوهش حاضر، فروکاست «وجود» به مقوله در کانت به‌تفسیر هایدگر دنبال خواهد شد. وجود از مقولات جهت (modality) است. ضمن بررسی این دسته از مقولات در ادامه اهمیت perception به‌عنوان سازونهاد دریافتِ کثرات شهودِ مکانی و زمانی (مادۀ معرفت) روشن می‌شود. بدین‌ترتیب، در نظرگاه کانت، منِ ادراک نفسانی به‌همراه مقولاتش تالیف‌بخش این کثرات شهود است که حاصل آن وضع (position) شیء خواهد بود. برای کانت مقولات محمولات هستی‌‌شناسانه‌ای هستند که در نسبت با مُتعلَق قرار می‌گیرند و با وحدت‌بخشی به داده‌های اولیه موجب پدیدارشدن هستندگان می‌شوند. درنهایت، این نتیجه حاصل می‌شود که وجود برای کانت ابژ‌گی یا برابرایستایی است. به‌عبارت‌دیگر، هر آن چیزی که اکنون پیش روی ما است، به‌عنوان حاصل وحدت کثرات، یعنی به‌عنوان نتیجۀ تالیف سوژه ثابت می‌شود و موجب می‌شود که شیء یا به‌معنای عام آن یعنی ابژه در مقابل ما بایستد و این همان معنای وضع ابژه توسط سوژه است.

heidegger’s interpretation of kant’s thesis about being as position

in this article, heidegger’s phenomenological course on kant’s thesis about this article has investigated heidegger’s phenomenological quest of kant’s thesis about “being.” heidegger holds that realität and dasein in the philosophy of kant find their roots in the wellknown distinction of reality and existence in this philosophical tradition, but based on his philosophical definition and in opposition to their origin, kant ultimately redefines the two as categories of the faculty of cognition. in this article, therefore, we survey the reduction of “being” to a category in the philosophy of kant on the basis of heidegger’s interpretation. being is one of the categories of modality. by examining this set of categories, the importance of perception, as a institution of receiving the multiplicity of spatial and temporal intuitions (the material of knowledge), will be articulated. thus, from kant’s view, the apperception, along with its categories, synthesize these pluralities, of which the result is the position of the thing. for kant, categories are ontological predicates that are related to the given and result in the appearance of beings by giving unity to the primary datum. finally, it is concluded that for kant, being is objectness (gegenstandigkeit). in other words, everything that is currently in front of us is proved as a result of the unity of the multiplicity of intuition, i.e., as the result of the synthesis of the subject, and causes the thing or in its general sense: the object‒ to stand against of us. this is the meaning of the &position& of the object by the subject.