واکاوی بنیادهای تطبیق در اندیشه‌ی مارتین هایدگر

با خارج شدن فلسفه‌های غربی از اطلاق اولیه‌شان این پرسش پیشاروی تفکر قرار گرفت که اندیشه‌ها چگونه می‌توانند با یکدیگر ملاقات کنند و نسبت آنها با یکدیگر چیست؟ این پرسش اساسی زمینه‌ساز آن نحو از اندیشیدنی شد که بعدها به مدد اندیشه‌ی متفکران متعدد فلسفه‌ی تطبیقی نام گرفت. اما فلسفه‌ی تطبیقی بیش از آن‌که یک روش یا یک الگو باشد، افقی بود که امکان ملاقات اندیشه‌ها را با یکدیگر بررسی می‌کرد. فلسفه‌ی تطبیقی در اساس خود بیشتر یک پرسش بود تا یک پاسخ و وروش؛ پرسش این است که شرط امکان روی‌آورندگی به غیر چیست؟ موضوع نوشتار حاضر بازخوانش مولفه‌ها و پاربن‌های اساسی تفکر هایدگر در جهت نشان دادن امکان‌های تطبیق در آنها و ذکر مختصر نمونه‌هایی است که هایدگر بر اساس این مولفه‌ها به دیگز متفکران روی آورده است. استدلال مقاله این است که هایدگر در دوره‌های متعدد فکری‌اش عمیقاً درگیر پرسش محوری فلسفه‌ی تطبیقی بوده است، وی با این‌که هرگز از عنوان فلسفه‌ی تطبیقی بهره نجست، فلسفه را عین مواجهه با دیگری لحاظ کرد. از نظر او وظیفه‌ی تفکر پی‌جویی مداوم سرآغازهای جدید برای اندیشه است؛ روی‌آورندگی اندیشه‌ی وی به پیشاسقراطیان، تفکر شاعرانه‌ی هولدرلین و مواجهه با سنت‌های شرقی شاید روشن‌ترین نمونه‌های این پی‌جویی‌ها باشند. پرسش راهنمای مقاله این است که آیا می‌توان بر اساس مولفه‌های بنیادین اندیشه‌ی هایدگر به طرحی برای فلسفه‌ی تطبیقی و پرسش محوری آن درمورد امکان مواجهه با دیگری رسید؟

Analyzing the foundations of comparance in Martin Heidegger’s thought

With the departure of Western philosophies from their original application, the question came to the forefront of thinking: how can thoughts encounter, and what is their relation to each other? This basic question, with the effort of numerous thinkers, underlies the way of thinking that is called comparative philosophy. But rather than being a method or a model, comparative philosophy was more a horizon that examined the possibility of meeting ideas. Comparative philosophy was basically a question rather than an answer; The question is, what is the condition for the possibility of turning to the other? The subject of the present article is a rereading of the basic components and grounds of Heidegger’s thought in order to show the possibilities of correspondence in them. The article argues that Heidegger has been deeply involved in the central question of comparative philosophy in many periods of his thought, although he never took advantage of the title of comparative philosophy, but considered philosophy to be the same as confrontation with the other. In his view, the task of thinking is to continuously pursuit a new beginnings for thought; His approach to preSocratic thought, Holderlin’s poetic thought, and confrontation with Eastern traditions may be the clearest examples of this quest. The guiding question of the article is that is it possible to attain a project for comparative philosophy and its central question about the possibility of confrontation with the other on the basis of fundamental components of Heidegger’s thought?