تعارض ذوق از نظر هیوم و کانت و راه‌حل‌های آنها

ازجمله نکات مشترک زیبایی‌شناسی هیوم و کانت، ذهنی‌بودن آن است که با قوۀ ذوق ادراک می‌شود؛ اما در بررسی نظر آنها نوعی پارادوکس یا تعارض مشاهده می‌شود. بدین‌صورت که ازسویی احکام ذوق ذهنی، شخصی و وابسته به سلیقۀ فرد هستند و می‌توان گفت ادراک هر کسی معتبر است. ازسوی دیگر، فهم مشترکی از احکام آن در میان مردم وجود دارد و همگان تا حد زیادی در خصوص زیبایی یا زشتی توافق دارند؛ بنابراین، تمامی احکام ذوق کلی‌اند؛ درحالی‌که هیوم می‌کوشد با توسل به روش تجربی خود، با استفاده از احساس داوران راستین به‌عنوانِ معیار ذوق، این تعارض را برطرف کند، کانت با استفاده از آموزۀ فلسفه خود، یعنی ایدئالیسم استعلایی و توسل به مبنای فوق‌محسوس راه‌حلی برای این تعارض ارائه می‌دهد. این پژوهش درصدد است ضمن بررسی این تعارض و راه‌حل آن ازنظر هر دو فیلسوف، نشان دهد کانت در نظریۀ تعارض ذوق خود متاثر از هیوم است.

The antinomy of taste in Hume and Kant’s point of view

The aesthetics of Hume and Kant are subjectivist; i.e. beauty is perceived by the faculty of taste, but by exploring their subjectivist approaches it will be showed that there is an antinomy in them. On the one hand, judgments of taste are individual and dependent on one’s tact. Thus, it can be said that everyone’s sentiment is valid. On the other hand, people have a common understanding of their judgments and, from this, all people have the same opinion about Beauty and deformity. Therefore, judgments of taste are universal. While Hume tries to solution this antinomy based on his empirical method, as well as by appealing to the sentiments of true judges as a standard of taste, Kant appeals to his transcendental idealism as well as the meta phenomenal basis. This article is aimed to explore this antinomy and its solution from the point of view of both of these philosophers. Also, we try to show that Kant is influenced by Hume in his theory of antinomy of taste.