قابلیت اتکای اطلاعات مالی و هزینه‌های نمایندگی: شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه قابلیت اتکای اطلاعات مالی و هزینه‌های نمایندگی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این راستا اطلاعات 106 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1395-1389 مورد استفاده قرار گرفت. نسبت هزینه‌های عملیاتی به فروش و نسبت گردش دارایی‌ها به عنوان معیارهای هزینه‌های نمایندگی به‌کار گرفته شد. همچنین از وقوع تجدید ارائه صورت‌های مالی و شدت تجدید ارائه به‌عنوان سنجه‌هایی از پایین بودن قابلیت اتکای اطلاعات مالی استفاده شد. به‌منظور دست‌یابی به اهداف پژوهش دو فرضیه تدوین و از روش‌ آماری رگرسیون خطی چند متغیره برای آزمون آن‌ها استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان‌دهنده آن است که بین وقوع تجدید ارائه صورت‌های مالی و معیارهای هزینه‌های نمایندگی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین، بین شدت تجدید ارائه و معیارهای هزینه‌های نمایندگی رابطه معناداری برقرار نیست. از این رو، چنین نتیجه‌گیری می‌شود که بین قابلیت اتکای اطلاعات مالی و هزینه‌های نمایندگی رابطه معناداری وجود ندارد.