ارزیابی تاثیر کودهای زیستی و شیمیایی بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و رشد شنبلیله (trigonella foenumgraecum)

امروزه بکارگیری ریزموجودات مفید خاکزی با عنوان کودهای زیستی به عنوان مطلوب ترین راه حل برای حفظ نظام حیاتی اراضی کشاورزی مطرح است. باکتری های آزادکننده پتاسیم، تثبیت کننده نیتروژن و حل کننده فسفر باعث می شوند عناصر بیشتری به صورت قابل جذب در دسترس گیاه قرار گیرد. به منظور بررسی اثر کود زیستی پتابارور2، باکتری سینوریزوبیوم ملیلوتی و کود اوره بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه شنبلیله آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل کود زیستی پتابارور2، باکتری (sinorhizobium meliloti)، تلقیح سینوریزوبیوم+پتابارور2، شاهد مثبت (کوددهی مبتنی بر آنالیز خاک) و شاهد منفی (بدون کوددهی و تلقیح) بودند. نتایج نشان داد که صفات تعداد و سطح برگ و همچنین وزن تر و خشک شاخساره تحت تاثیر تیمار سینوریزوبیوم در سطح احتمال 1% معنی دار شدند. تمام صفات فیزیولوژیکی اندازه گیری شده  به جز کارتنوئید در سطح احتمال 1 % و 5 % معنی دار شدند. تلقیح بذر شنبلیله با کود زیستی سینوریزوبیوم و پتابارور2 منجر به افزایش اکثر صفات رویشی و در نتیجه عملکرد شاخساره شد. کاربرد منفرد این کودهای زیستی نتایج بهتری را نسبت به کاربرد تلفیقی آن ها داشت. به طور کلی کاربرد سینوریزوبیوم ملیلوتی نتیجه بهتر و کارآمدتر را در افزایش عملکرد، صفات کیفی و رشد گیاه شنبلیه نسبت به کود پتابارور2 و تلقیح سینوریزوبیوم و پتابارور2 را داشت.