تناوب پیاز و سیب زمینی و تاثیر آن بر عملکرد محصول و ماده آلی خاک

در تناوب‌های سه ساله، زمین به دو قسمت تقسیم و یک قسمت از زمین در سال اول مورد کشت پیاز و سیب‌زمینی قرار گرفت و در سال دوم پیاز در مکان سیب‌زمینی کاشته شد و برعکس. در قسمت دیگر زمین هم که سال پیش به آیش گذاشته شده بود به زیر کشت همین گیاهان و با همان منوال قرار گرفت و در سال سوم نیز پیاز در مکان سیب‌زمینی کاشته شد و در یک قسمت نیز گیاهان در جای قبلی خود بازکشت شدند. بنابراین تناوب‌های دو ساله مانند آیش-پیاز، آیش-سیب‌زمینی، پیاز-پیاز، سیب‌زمینی-پیاز، پیاز-سیب‌زمینی، و سیب‌زمینی-سیب‌زمینی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تناوب پیاز بعد از سیب‌زمینی منجر به افزایش معنی‌دار عملکرد سوخ و تولید سوخ‌های درشت‌تر پیاز گردید. عملکرد کل غده در سیستم سیب‌زمینی بعد از آیش، بخاطر تعداد بیشتر غده‌های بذری درشت، بالا بود. در سیستم سیب‌زمینی بعد از پیاز غده‌ها ریزتر بودند و تعداد غده بزرگ کمتر ولی درشت‌تری داشتند. در سیستم سیب‌زمینی بعد از آیش سال دوم تعداد زیاد غده ریز و بذری منجر به ریزی این غده‌ها شد. اما در سیستم سیب‌زمینی-سیب‌زمینی کمترین عملکرد بخاطر کمی تعداد و ریزی هر سه اندازه غده بدست آمد. کاشت سیب زمینی منجر به افزایش ماده آلی شد ولی در ادامه با کاشت پیاز ماده آلی کاهش معنی‌دار نشان داد و دوباره با کاشت سیب زمینی به جای پیاز، افزایش شدید ماده آلی مشاهده شد. تغییرات ماده آلی در سال آیش بسیار کم بود که در سال دوم با کاشت سیب زمینی در کرت‌های آیش افزایش بیشتر ماده آلی نسبت به کرت‌هایی که در آنها پیاز کاشته شده بود، ملاحظه گردید. از انتهای سال دوم در سیستم آیش-سیب زمینی-سیب زمینی ، افزایش ماده آلی مشاهده شد. در سیستم تناوبی سیب زمینی-پیاز-سیب زمینی افزایش و کاهش ماده آلی و در سیستم کشت انفرادی پیاز حالت ثابت و افزایشی دیده شد.