تاثیر مقادیر مختلف زیولیت و کود نیتروِژنه بر عملکرد و شاخص برداشت گل، دانه، اسانس و روغن همیشه بهار Calendula officinalis

به منظور بررسی اثر زیولیت (صفر، 10، 20 و 30 تن در هکتار) و کود نیتروژنه (صفر، 80، 160 و 240 کیلوگرم در هکتار) روی رشد و عملکرد همیشه بهار، یک آزمایش فاکتوریل برپایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه و در سال 1389 اجرا شد. نتایج نشان داد که اثر نیتروژن روی عملکرد و شاخص برداشت اسانس، و اثر متقابل بین سطوح زیولیت و نیتروژن روی عملکرد گل، دانه و روغن، عملکرد بخش رویشی (برگ و ساقه)، عملکرد بیولوژیکی برای برداشت گل (گل، برگ و ساقه)، عملکرد بیولوژیکی برای برداشت دانه (دانه ،برگ و ساقه)، عملکرد بیولوژیکی کل (گل، دانه، برگ و ساقه)، شاخص برداشت گل، دانه و روغن معنی دار شد. کمترین عملکرد بیولوژیکی کل (11104 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد گل (9/419 کیلوگرم در هکتار)، درصد نیتروژن (4/3درصد) و پروتیین (6/11درصد) مربوط به ترکیب تیماری شاهد بود. کمترین عملکرد دانه (3/1888کیلوگرم در هکتار) و روغن (2/276 کیلوگرم در هکتار) درسطح 20 تن در هکتار زیولیت و عدم کاربرد نیتروژن بدست آمدند. بیشترین عملکرد گل (3/900 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیکی کل (26955 کیلوگرم در هکتار) در تیمار بدون زیولیت و 80 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمدند. درحالیکه بیشترین عملکرد دانه (3/3577 کیلوگرم در هکتار) و روغن (1/723 کیلوگرم در هکتار) مربوط به ترکیب تیماری 20 تن در هکتار زیولیت با 80 و 240 کیلوگرم در هکتار بود. بالاترین عملکرد اسانس (26/6 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت اسانس (10083/0درصد) با مصرف 80 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمدند.