تاثیر کود شیمیایی و بیولوژیک بر عملکرد، اجزای عملکرد، درصد روغن و پروتیین ارقام کنجد

برای بررسی اثر مقادیر مختلف کود شیمیایی نیتروژن (0، 25 و 50 کیلوگرم در هکتار) و کود بیولوژیک نیتروکسین (عدم تلقیح و تلقیح بذور) بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم کنجد (sesamum indicum l.) (دارب-14، جیرفت ویزدی) تحقیقی در سال زراعی 1388 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی یزد انجام گرفت. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا در آمد. صفات ارتفاع بوته، تعداد کپسول در بوته، تعداد شاخه های فرعی، تعداد دانه در کپسول، وزن هزاردانه، عملکرد دانه، شاخص برداشت، درصد روغن، عملکرد روغن و درصد پروتیین اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که ارقام مختلف در تمامی صفات (به استثنای درصد روغن) با یکدیگر اختلاف معنی دار دارند. کاربرد کود شیمیایی نیتروژن و کود بیولوژیک نیتروکسین نیز بر تمامی صفات به جز درصد روغن و شاخص برداشت تاثیر معنی داری داشتند. بالاترین عملکرد دانه (4/1794کیلوگرم در هکتار) و بیشترین درصد پروتیین (48/22) در رقم داراب-14و کاربرد توام نیتروژن(50 کیلوگرم در هکتار) وکود بیولوژیک به دست آمد. عملکرد دانه همبستگی معنی داری با تعداد شاخه های فرعی، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، درصد پروتیین و عملکرد روغن داشت. در کل نتایج نشان داد کاربرد کود بیولوژیک می-تواند تا حد زیادی در راستای کاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژن مفید باشد.