تاثیر تنش خشکی در مراحل مختلف رشد بر عملکرد و کارایی مصرف آب سویا در مازندران

گیاه سویا در مراحل مختلف زندگی خود دارای حساسیت متفاوتی نسبت به کم آبی است. هدف اصلی این تحقیق، تعیین حساس‌ترین مرحله رشد سویا به تنش خشکی و محاسبه ضریب واکنش عملکرد محصول به کمبود آب و راندمان مصرف آب بود. به این منظور آزمایشی بر روی سویا رقم جی‌کی به‌صورت کشت بهاره در سال 1389 و در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قایمشهر انجام پذیرفت. تیمارهای کم آبیاری در مراحل مختلف رشد شامل، tr0: آبیاری در تمام مراحل رشد(شاهد)، tr1: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد رویشی، tr2: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد گلدهی، tr3: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله پرشدن دانه، tr4: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد رویشی + گلدهی، tr5: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد رویشی + پر شدن دانه، tr6: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد گلدهی + پر شدن دانه بوده اند. نتایج نشان داد که مرحله گل‌دهی حساس‌ترین مرحله رشد سویا نسبت به کم آبی در استان مازندران می‌باشد. در تیمار tr1 با کاهش 28 درصدی آب مصرفی تنها حدود 4 درصد کاهش عملکرد مشاهده گردید. بیشترین راندمان مصرف آب نیز مربوط به تیمار tr1 بوده است. مقادیر ky بر اساس رابطه بین کاهش نسبی تبخیر- تعرق و کاهش نسبی عملکرد برای کل دوره رشد 87/0 به‌دست آمد. بنابراین مرحله گلدهی حساس ترین مرحله رشد گیاه سویا بوده و بیشترین راندمان مربوط به تیمار با تنش در مرحله رشد رویشی می باشد.