اثرات آللوپاتیک چاودار (L. Secale cereale) روی ذرت شیرین (Zea mays L.) و برخی علف های هرز مهم آن

به منظور بررسی اثرات آللوپاتیک چاودار روی جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه های ذرت شیرین و برخی علف های هرز مهم آن از جمله تاج خروس ریشه قرمز، سلمه تره، قیاق و ارزن، آزمایشی در دو بخش آزمایشگاهی و گلخانه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی (rcbd) با 4چهار تکرار اجرا گردید. در بخش آزمایشگاهی از غلظت های مختلف عصاره آبی اندام های هوایی چاودار (0، 5/2، 75/3 و 5 گرم ماده خشک چاودار در 100 میلی لیتر آب مقطر) و در بخش گلخانه-ای از سطوح مختلف ماده خشک اندام های هوایی چاودار (. ، 4 ، 8 ، 16 و 32 گرم ماده خشک چاودار در یک کیلوگرم خاک) استفاده شد. عصاره آبی چاودار اثر منفی روی جوانه زنی و رشد گیاهچه علف های هرز داشت، طوریکه در بخش آزمایشگاهی به ترتیب باعث کاهش 84.77/84، 75، 53.33/53 و 31 درصدی جوانه زنی بذور ارزن، سلمه تره، قیاق و تاج خروس ریشه قرمز در بالاترین غلظت عصاره نسبت به شاهد گردید. حال آنکه روی بذور ذرت شیرین اثر منفی مشاهده نشد. بیوماس چاودار در تیمار 32 گرم باعث کاهش 79.88/79، 75، 72.88/72 و 68.33/68 درصدی ظهور گیاهچه های گیاهچه های سلمه تره، قیاق، تاج خروس ریشه قرمز و ارزن در شرایط گلخانه ای گردید. بیوماس چاودار درصد سبزشدگی این علف های علف های هرز را نیز کاهش داد. وزن خشک و طول ریشه و ساقه سلمه تره و تاج خروس ریشه قرمز نیز کاهش قابل توجهی در تمام سطوح چاودار نشان داد. در نهایتاً اینکه بقایای چاودار پتانسیل بالایی در سرکوب علف های علف های هرز مورد نظر داشت، بدون آنکه اثر سویی روی ذرت شیرین داشته باشد.