بررسی امکان مهار علف های هرز و تولید محصول در کشت مخلوط نخود و جو

کنترل علف های هرز یکی از دلایل سودمندی عملکرد در کشت مخلوط گیاهان است که کاربرد آن می تواند استفاده از علف کش ها را در کشاورزی کاهش دهد. به منظور ارزیابی کشت مخلوط نخود (cicer arietinum) و جو (hordeum vulgare) آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال 1389 اجرا گردید. کنترل علف هرز به عنوان عامل اصلی در دو سطح (آلوده به علف هرز (wi) و عاری از علف هرز (wf) ) و الگو های مختلف کاشت در 5 سطح (کشت خالص نخود (c100)، کشت خالص جو (b100)، کشت مخلوط جایگزینی 25 درصد نخود + 75 درصد جو (‍c25b75)، کشت مخلوط جایگزینی 50 درصد نخود + 50 درصد جو (‍c50b50)، کشت مخلوط جایگزینی 75 درصد نخود + 25 درصد جو (‍c75b25)) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. ویژگی های مربوط به علف های هرز در تیمارهای عدم کنترل با طرح بلوک کامل تصادفی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تعداد و وزن خشک علف های هرز در سطح احتمال 1 درصد تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. حالت های مختلف کشت مخلوط توانستند علف های هرز را نسبت به تک کشتی نخود، به خوبی کاهش دهند، به نحویکه بیشترین (67/60 بوته در متر مربع) و کمترین (66/33 بوته در متر مربع) تعداد علف هرز و نیز بیشترین (03/152 گرم در متر مربع) و کمترین (50/60 گرم در متر مربع ) وزن خشک علف هرز به ترتیب در تیمارهای wic100 و wic50b50 به دست آمد. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه نخود به ترتیب 07/260 و 47/119 گرم در متر مربع، نیز به تیمار wfc75b25 تعلق گرفت. همچنین بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه جو به ترتیب 20/1112 و 93/522 گرم در متر مربع، در تیمار wfc25b75 به دست آمد. بر اساس شاخص نسبت برابری زمین، تمامی تیمارهای مخلوط نسبت به تک کشتی برتری داشتند و بیشترین میزان نسبت برابری زمین (56/1) در تیمار wic75b25 به دست آمد.