بررسی اثر متقابل کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژنه بر صفات کمی و کیفی ذرت شیرین (zea mays l. saccharata) در کشت تاخیری

اهداف: بررسی تاثیر کشت تاخیری، کودهای زیستی و سطوح نیتروژن بر خصوصیات کمی و کیفی ذرت شیرین (هیبرید ksc403su) هدف این تحقیق می باشد. مواد و روش ها: این آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان تاکستان طی دو سال زراعی 961395 و 971396 انجام شد. عامل اول تاریخ کاشت در دو سطح: d1: تاریخ کاشت معمول منطقه (15 خرداد) ، d2: تاریخ کشت تاخیری (15 تیر)، عامل دوم استفاده از کود نیتروژن در دو سطح: n1: مقدار نیتروژن توصیه‌شده (300 کیلوگرم در هکتار) و n2: 20 درصد کمتر از میزان توصیه‌شده (240 کیلوگرم در هکتار)، و عامل سوم استفاده از کود زیستی در چهار سطح: b1: عدم مصرف باکتری (شاهد)، b2: بیوسوپر فسفات، b3: ازتوباکتر + آزوسپریلیوم + سودوموناس و b4: ازتوباکتر + بیوسوپرفسفات در نظر گرفته شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که تیمار ازتوباکتر + آزوسپریلیوم + سودوموناس با میانگین 8/2219 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را دارا بود که نسبت به تیمار شاهد (عدم مصرف) حدود 19 درصد افزایش عملکرد داشت. همچنین تیمار ازتوباکتر + آزوسپریلیوم + سودوموناس و تیمار ازتوباکتر + بیوسوپرفسفات در شرایط مصرف 300 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به ترتیب با میانگین 2377 و 2279 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را نشان دادند. در شرایط مصرف 240 کیلوگرم در هکتار نیتروژن نیز همین ترکیب تیمارها بیشترین عملکرد دانه را دارا بودند که نسبت به عدم مصرف کود زیستی حتی در شرایط کاربرد 300 کیلوگرم در هکتار نیتروژن از برتری نسبی برخوردار بودند.  تاریخ کاشت اول جهت تولید دانه مناسب است. نتیجه گیری: استفاده تلفیقی از کودهای زیستی تثبیت کننده نیتروژن و فسفات می تواند تا 20 درصد سبب کاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژنه برای رسیدن به حداکثر عملکرد گردد.واژه های کلیدی: ازتوباکتر، بیوسوپرفسفات، ذرت شیرین، کلروفیل، کربوهیدرات خام

Investigation of nitrogenous biological and chemical fertilizers interaction on quantitative and qualitative traits of sweet corn (Zea mays L. saccharata) under delayed cropping

Background & Objective: The aim of this study was to investigate the effect of planting date, biofertilizers and nitrogen levels on the quantitative and qualitative characteristics of sweet corn (Ksc403su hybride).Materials &Methods: This experiment was conducted as a factorial in form of a randomized complete block design with three replications in Takestan during the two cropping years 20162017 and 20172017. Planting date as first factor in two levels: d1: usual planting date of the region (June 15), d2: delayed planting date (July 15), application of nitrogen fertilizer as second factor in two levels: n1: recommended amount of nitrogen (300 kg.ha1) and n2: 20 percentage less than the recommended amount (240 kg.ha1) and the use of biofertilizer as third factor at four levels: b1: no bacteria (control), b2: biosuper phosphate, b3: azotobacter + azospirillium + Pseudomonas and b4: azotobacter + biosporphosphate were considered. Results: The results showed that the treatment of Azotobacter + Azospirillium + Pseudomonas with an average of 22219.8 kg.ha1 had the highest grain yield, which had a 19% increase in yield compared to the control treatment (no use). Also, Azotobacter + Azospirillium + Pseudomonas and Azotobacter + biosphere phosphate treatment at 300 kg.ha1 Nitrogen showed an average grain yield of 2377 and 2279 kg.ha1, respectively. In terms of consumption of 240 kg.ha1 nitrogen, the same combination of treatments had the highest grain yield, which was relatively superior to nonuse of biofertilizer even in application of 300 kg.ha1 nitrogen conditions. The first planting date is suitable for seed production. Conclusion: The combined use of nitrogen and phosphate stabilizing biofertilizers can reduce nitrogen fertilizer application by up to 20% to achieve maximum yield.