بررسی عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیکی ارزن مرواریدی (Pennisetum Glaucum) در پاسخ به کودهای زیستی و رژیم‌های مختلف آبیاری

اهداف: این پژوهش به‌منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای زیستی بر کاهش اثرات کمبود آب بر ارزن مرواریدی تحت شرایط مزرعه‌ای مورد مطالعه قرار گرفت.مواد و روش‌ها: آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال 1398 به تاریخ کشت 20 فروردین در مزارع منتخب منطقه سیاهکل زیر نظر گروه زراعت دانشگاه تربیت مدرس و با همکاری کارشناسان جهاد کشاورزی لاهیجان (مرکز ترویج کشاورزی کلشتاجان) اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح تنش شامل آبیاری در زمان‌های 15 (شاهد)، 30 (تنش متوسط) و 45 (تنش شدید) درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس خاک و چهار سطح کود زیستی (شاهد، نیتروکسین، فسفات بارور 2، نیتروکسین+ فسفات بارور 2) بودند.یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان داد که ارتفاع بوته، میزان کلروفیل a و b، عملکرد دانه و فعالیت آنزیم کاتالاز از نظر رژیم‌های مختلف آبیاری و کودهای زیستی و شاخص برداشت، فتوسنتز و فعالیت آنزیم پراکسیداز از نظر برهمکنش رژیم‌های مختلف آبیاری و کودهای زیستی معنی‌دار بود. کاربرد توام نیتروکسین و فسفات بارور 2 موجب افزایش 13.12 درصد ارتفاع بوته، 40.54 و 45.83 درصد کلروفیل a و b، 19.29 درصد عملکرد دانه، 30.62 درصد سرعت فتوسنتز و 41.12 و 36.18 درصد فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و پراکسیداز ارزن مرواریدی در شرایط رژیم‌های مختلف آبیاری شد.نتیجه‌گیری: نتایج آزمایش نشان‌دهنده بهبود خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و افزایش مقاومت گیاه ارزن به شرایط تنش خشکی ناشی از کاربرد کودهای زیستی است. به‌طور کلی، کاربرد کودهای زیستی نیتروکسین و فسفات بارور 2 از طریق افزایش رشد رویشی و محتوای کلروفیل برگ، افزیش سرعت فتوسنتز گیاه و افزایش فعالیت آنزیم‌های مقاومت به تنش می‌تواند برای بهبود عملکرد کمی ارزن مرواریدی تحت شرایط تنش رطوبتی در مناطق جلگه‌ای گیلان مناسب به‌نظر رسد.

The Study of Yield and Physiological Characteristics of Pearl Millet (Pennisetum glaucum) in Response to BioFertilizers and Different Irrigation Regimes

Background and Objective: This study was conducted to investigate the effect of biofertilizers application on reducing the effects of water deficit on Pearl Millet under field conditions. Materials and Methods: The experiment was carried out as a factorial experiment based on randomized complete block design with three replications in selected farms under Agronomy Department of Tarbiat Modares University with cooperation of Lahijan Agricultural Jihad (Kolashtajan Agricultural Extension Office) in 2019 year. Planting date was 9 April 2019. Treatments included three levels of stress include irrigation times (15 (control), 30 (moderate stress) and 45 (severe stress) percent depletion of available soil moisture and four levels of biofertilizer (control, nitroxin, BARVAR phosphate2, nitroxin + BARVAR phosphate2). Results: The results showed that plant height, chlorophyll a and b, grain yield and catalase activity were significant for different irrigation regimes and biofertilizers, harvest index, photosynthesis and peroxidase activity were significant for interaction of different irrigation regimes and biofertilizers. Combined application of nitroxin and BARVAR phosphate2 increased 13.12% plant height, 40.54% and 45.83% chlorophyll a and b, 19.29% seed yield, 30.62% photosynthesis rate, 41.12% and 36.18%, catalase and peroxidase enzymes activity of pearl millet under different irrigation regimes. Conclusion: Experiment results showed that improvement of morphological, physiological characteristics and increasing the resistance of pearl millet to drought stress conditions due to the use of biofertilizers. In general, by increasing vegetative growth and leaf chlorophyll content, increasing plant photosynthesis rate and increasing the activity of stressresistant enzymes, the application of nitroxin and BARVAR phosphate2 biofertilizers can be considered suitable for improving the quantitative performance of pearl millet under moisture stress conditions in Guilan plain areas.