تلفیق تکنیک ها و فن آوریهای نوین در ارزیابی تناسب اکولوژیکی اراضی برای کاربری‌های کشاورزی

اهداف: کشاورزى نقش مهمی در توسعه پایدار ایفا مى‌کند. تخصیص بهینه کاربری‌ها ودستیابی به توسعه پایداریکی از اهداف اصلی برنامه‌ریزان بخش کشاورزی است. هدف از این مطالعه تحلیل مطلوبیت سرزمین برای کاربری‌های کشاورزی براساس معیارهای اکولوژیک با تلفیق تکنیک ها و تکنولوژی های نوین است.   مواد و روش ها: ‌معیارهای اکولوژیک موثر بر کاربری‌های کشاورزی با بررسی منابع و نظر متخصصان، انتخاب شدند. نقشه های زیر معیارها با روش‌های مختلف و با کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی تهیه شدند. برای وزن‌دهی به معیارها و زیر معیارها از مقایسه زوجی در قالب فرایند تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد. ترکیب نقشه‌ها جهت ارزیابی تناسب با روش ترکیب خطیوزنی صورت گرفت.   یافته ها: نتایج نشان می‌دهد که مهم ترین معیارها برای ارزیابی تناسب اکولوژیک منطقه برای کاربری های کشاورزی به ترتیب بارندگی، دما، دبی آب و شیب می باشند. همچنین یافته ها نشان می دهد که بیشتر سطح منطقه (65%) در طبقه مناسب برای کاربری های کشاورزی قرار دارد اما نقشه تناسب و کاربری‌ فعلی فقط در 71% از سطح منطقه تطابق دارند.   نتیجه گیری: این مطالعه بر تلفیق سامانه اطلاعات مکانی، تحلیل سلسله مراتبی، ترکیب خطیوزنی و سنجش از دور به عنوان چهارچوب و روشی کارآمد در ارزیابی چندمعیاره تناسب اراضی برای کاربری های کشاورزی در راستای توسعه پایدار تاکید می کند و یک راهنمای منطقه ای مهم و مفید جهت شناسایی مناطق مناسب برای توسعه، برنامه ریزی و مدیریت کاربری های کشاورزی می باشد.

New Techniques and Technologies Integration in Land Ecological Suitability to Agricultural Land Uses

Background and Objective: Agriculture plays a major role in sustainable development. Optimizing land use allocation and achieving sustainable development is one of the main goals of agricultural planners. The purpose of this study is to analyze the suitability of lands for agricultural uses based on ecological criteria by integrating new techniques and technologies.   Materials and Methods: The ecological criteria affecting agricultural land suitability were selected based on references review and experts’ opinions. Criteria maps were prepared using different methods with the help of geographical information system. Criteria and subcriteria wieghting was performed by pairwise comparisons within analytical heirarchy process. The subcriteria maps was combined using the linearweighted combination method to evaluate the land suitability.   Results: The results show that the most important criteria for assessing the ecological suitability of the study area for agricultural uses are rainfall, temperature, water quantity and slope, respectively. The findings also show that most of the area (65%) is in the suitable class for agricultural uses, but the ecological suitability and current land use are matched only at 71% of the study area.   Conclusion: This study emphasizes the integration of spatial information system, hierarchical analysis, linearweight combination and remote sensing as a framework and an efficient method in multicriteria land suitability assessment for agricultural uses towards sustainable development and is an important and useful regional guide for identifying suitable areas for development, planning and management of agricultural uses.