تاثیر قارچ میکوریزا و کود زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا قرمز در شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثر کود های زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا قرمز تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه یاسوج اجرا گردید. آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح شاهد ، قطع آبیاری در مرحله ی شروع گلدهی تا شروع نیام‌دهی و قطع آبیاری در مرحله ی شروع نیام‌دهی تا رسیدگی و کودهای زیستی به عنوان عامل فرعی در چهار سطح  شاهد، کاربرد فسفات بارور2، کاربرد قارچ میکوریزا و استفاده تلفیقی قارچ میکوریزا و فسفات بارور2 به کار برده شدند. بیشترین و کمترین شاخص سطح برگ، تعداد دانه در نیام و عملکرد زیستی به ترتیب در تیمار های بدون قطع آبیاری و تیمار قطع آبیاری در مرحله گلدهی تا نیام دهی به دست آمد. بیشترین تعداد دانه در نیام (3.91)، شاخص سطح برگ (3.29) و عملکرد بیولوژیک 6973.9  کیلوگرم در هکتار  در تیمار تلفیقی کاربرد میکوریزا و فسفات بارور2 و کمترین آنها به ترتیب 3.06، 2.71 و 5729.7 کیلوگرم در هکتار در تیمار شاهد بدون کاربرد کود زیستی به دست آمد. مقایسه میانگین برهمکنش آبیاری و کود زیستی بر عملکرد دانه نشان داد که در هر سه سطح آبیاری (شاهد، قطع آبیاری در مرحله ی گل دهی و نیام دهی) بیش ترین عملکرد دانه مربوط به کاربرد تلفیقی میکوریزا و فسفات بارور2 بود و کم ترین مقدار عملکرد دانه نیز از تیمار شاهد عدم کاربرد کود زیستی بدست آمد. نتایج نشان داد کاربرد کودهای زیستی تا حدودی اثرات تنش خشکی ناشی از قطع آبیاری را در لوبیا قرمز کاهش دادند.