پاسخ اکوفیزیولوژیکی گیاهان میکوریزایی بالنگوی شهری ( lallemantia iberica ) به سطوح مختلف آبیاری

به منظور بررسی اثر میکوریزا بر ویژگی های فیزیولوژیکی و عملکرد گیاه دارویی بالنگوی شهری تحت رژیم های متفاوت آبیاری ، یک آزمایش دو ساله در طی سال های 1393 و 1394به صورت اسپلیت پلات با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی هنرستان کشاورزی شهید بهشتی ارومیه اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل رژیم های آبیاری پس از 40، 80، 120 و 160 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس a در کرت های اصلی و  میکوریزا (glomus intraradices،  g.  verruciform  و شاهد) در کرت های فرعی قرار گرفتند. تاثیر آبیاری و میکوریزا بر کلروفیل a، b و کل و کارتنوئید برگ، سوپر اکسید دیسموتاز و مالون دی آلدئید معنی دار نبود. بیشترین میزان قند محلول (110/7 میکرومول در گرم وزن تر) و عملکرد اسانس (2/258 کیلوگرم در هکتار)  به ترتیب  از رژیم های آبیاری 120 و 80 میلی متر تبخیر به دست آمدند. بیشترین تعداد نیام (19/34 در بوته)، وزن هزار دانه (3/081 گرم) و عملکرد دانه (589/7 کیلوگرم در هکتار) مربوط به گیاهان تلقیح شده با گونه اینترارادیسس بود. بیشترین تعداد گره ( 12/5 گره در بوته) و قطر ساقه (1/16 میلی متر) از گیاهان میکوریزایی (g. intraradicess) در تیمارآبیاری پس از 80 میلی متر تبخیر مشاهده شد. بیشترین شاخص برداشت (26/84 درصد) و بتائین گلایسین (51 میکرومول در گرم وزن تر) از گیاهان میکوریزایی (g.  verruciform) به ترتیب در سطوح آبیاری 80 و 160 میلی متر تبخیر به دست آمد.به طور کلی آبیاری پس از 80 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر به دلیل مصرف آب کمتر و عملکرد بالاتر در گیاهان بالنگوی شهری میکوریزایی توصیه می شود.