تاثیر کود زیستی پتابارو و باکتری سینوریزوبیوم بر صفات رویشی و جذب برخی عناصر غذایی در شنبلیله

چکیده امروزه بکارگیری ریزموجودات مفید خاکزی با عنوان کودهای زیستی به عنوان طبیعی ترین و مطلوب ترین راه‌حل برای زنده نگه داشتن نظام حیاتی خاک اراضی کشاورزی مطرح است. باکتری های آزادکننده پتاسیم، تثبیت کننده نیتروژن و حل کننده فسفر باعث می شوند عناصر پتاسیم، نیتروژن و فسفر به صورت قابل جذب در دسترس گیاه قرار گیرد. به منظور بررسی اثر کود زیستی پتابارور2 و باکتری سینوریزوبیوم ملیلوتی بر عملکرد و خصوصیات فیزویولوژیکی گیاه شنبلیله آزمایشی به صورت مزرعه ای در قالب بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار به اجرا در آمد. تیمارها شامل: کود زیستی پتابارور2، باکتری (sinorhizobium meliloti)، تلقیح با سینوریزوبیوم+پتابارور2، شاهد مثبت (مبتنی بر آنالیز خاک) و شاهد منفی (بدون کوددهی و تلقیح) بودند. گیاهان پس از رشد برداشت شدند و صفات مورفولوژیک و عناصر غذایی اندازه‌گیری شد. نتایج به‌دست‌آمده تاثیر معنی‌دار تیمار سینوریزوبیوم بر تمامی صفات مورفولوژیک به جز طول میانگره را نشان داد. تلقیح بذر شنبلیله با کود زیستی پتابارور2 و باکتری سینوریزوبیوم منجر به افزایش اکثر صفات رویشی و در نتیجه عملکرد شاخساره شد. همچنین غلظت عناصر نیتروژن و فسفر تحت تیمار سینوریزوبیوم بیشترین میزان را نشان داد در حالی که کاربرد سینوریزوبیوم و پتابارور2 منجر به بیشترین غلظت پتاسیم در گیاه شنبلیله گردید.