یکپارچه‌سازی اراضی کشاورزی و نقش سرمایه‌ی اجتماعی مطالعه موردی: استان آذربایجان‌شرقی، شهرستان بستان‌آباد

یکپارچه سازی اراضی دارای مزایای متعددی مانند ایجاد محیط مناسب برای اقدامات کارآفرینانه ی کوچک مقیاس، بهبود زیرساخت ها و خدمات روستایی، ایجاد انگیزه برای تنوع بخشی به اقتصاد روستایی و مانند این ها می باشد. ولی با این وجود، متاسفانه فقط تعداد کمی از کشاورزان حاضر به یکپارچه سازی اراضی هستند، که این تعداد نیز در طول زمان رو به کاهش بوده است. در همین راستا، از جمله عواملی که می تواند در ایجاد انگیزه جهت یکپارچه سازی اراضی مفید باشد، سرمایه ی اجتماعی است که در بردارنده ی مفاهیمی چون اعتماد، همکاری و روابط متقابل بین یک گروه است، به شیوه ای که گروه را به سمت دستیابی به هدفی که برمبنای ارزش ها و معیارهای رایج در جامعه مثبت تلقی می شوند، هدایت می کند. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش سرمایه ی اجتماعی در گرایش به یکپارچه سازی اراضی کشاورزی در 4 روستای شهرستان بستان آباد می باشد. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی بوده و از نظر روش، توصیفی تحلیلی و جهت جمع آوری داده ها و اطلاعات از مطالعات میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است. جامعه آماری مورد مطالعه روستاهای عین الدین، حاج آقا، اشدلق علیا و کردکندی جمعاً با 1013 بهره بردار کشاورز، واقع در شهرستان بستان آباد می باشد. حجم نمونه با بهره گیری از فرمول کوکران 197 خانوار برآورد گردید و جهت انتخاب خانوارها نیز از روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین سرمایه ی اجتماعی و گرایش به یکپارچه سازی همبستگی مستقیمی وجود دارد و با افزایش سرمایه ی اجتماعی گرایش سرپرستان به یکپارچه سازی اراضی افزایش می یابد و از میان مولفه های سرمایه اجتماعی بعد اعتماد اجتماعی و مشارکت بیشترین تاثیر را در گرایش کشاورزان به یکپارچه سازی اراضی زراعی داشته اند و هم چنین بعد انسجام اجتماعی کمترین تاثیر و نقش را در این زمینه داشته است.