آرایۀ تشخیص از نگاهی دیگر

بدون شک تشبیه، قلب ادبیات است. ازآنجاکه آرایۀ «تشخیص» زیرساختی تشبیهی دارد، پرداختن به ابعاد گوناگون این آرایۀ ادبی همواره ارزشمند است. بلاغیون گذشته و معاصر همواره به گونه‌ای و هریک به‌اندازه‌ای درباره «تشخیص» بحث کرده‌اند؛ اما چنانکه خاصیت علوم ادبی است، هرگز نمی‌توان بر در این پژوهش‌ها قفل اختتام زد و ادعا کرد آخرین نظر کامل‌ترین نظر است؛ از‌این‌رو نگارنده نیز دانسته‌های اندک خود را درباره آرایۀ تشخیص گردآوری کرده و در مقالۀ حاضر به چند موضوع تازه در این باب پرداخته است؛ موضوعاتی چون: اشکال در نامگذاری واژۀ «تشخیص»، شمول‌ناپذیری واژۀ «تشخیص»، تقسیم‌بندی جدیدی از عناصر این آرایه، انتخاب نامی تازه برای این آرایه، خطای بلاغیون در انتخاب واژۀ دارای «تشخیص»، تعریفی جدید از آرایۀ تشخیص و در آخر یک مبحث تازه در ارتباطِ آرایۀ «تشخیص» و اِسناد مجازی.

Personification from another look

Undoubtedly, simile is at the heart of literature. Since the personification figure of speech has a metaphorical base, addressing the various dimensions of this figure of speech is always necessary and very valuable. The past and present rhetors discussed and investigated “Tashkhis” (personification) by hook or by crook; but as literary science works, one can never come to an end in these studies and claims that the last idea is the most complete one. Therefore, the author has also integrated his views on personification (Tashkhis) figure of speech and in this article he has addressed some important and new issues including: stating the problem of choosing the name of “Tashkhis” for this figure of speech, showing the lack of being comprehensive with the word of “Tashkhis”, making new classification for the elements of this figure of speech, choosing a new label for this figure of speech, finding a new metaphor, addressing the error made by rhetors in selecting the word representing personification, giving a new definition for this figure of speech, and finally providing a new point of view about the relationship between personification and virtual predication figure of speech (esnadeeMajazi).