رویکردهای شعر معاصر به سبک هندی

نقش ادبیات اروپا در تحولات شعر پارسی معاصر امری مسلم است. گذشته از آنکه بنیادگذاران شعرهای آزاد، سپید، موج نو و حجم، آثار خود را در کلّیت آن، با پیش چشم داشتن شعرهای اروپایی به وجود آورده اند، هم ایشان و هم دنباله روان شان که سازندگان بدنۀ شعر معاصر ایران اند، در جزئیات زبانی و زیبایی شناختی آثارشان نیز بی اعتنا به ادبیات اروپا نبوده اند. بااین‌همه نمی توان در شعر پارسی معاصر و تحولات زبانی و زیبایی شناختی آن، جای پای سنّت ادبی را ندید. جستار پیش‌رو که به روش تحلیلی و با تکیه بر اسناد کتابخانه ای فراهم آمده است، ضمن توجّه به زمینه ها و علل رویکرد شعر معاصر به سبک هندی، در صدد تبیین این نکته است که شعر پارسی معاصر ازجمله در دو ساحت، تاثیرپذیری های انکارناشدنی از شعر سبک هندی داشته است: 1) ساحت زبانی 2)ساحت زیبایی شناختی. تاثیرپذیری در این دو ساحت، افزون بر اینکه نمودی صریح در شعر بنیادگذاران شعر نو دارد، به دلایل متعددی خاصّه شعر پس از انقلاب را در بر می‌گیرد که بیانگر دردها و دغدغه های برخاسته از تشبّث به یک نظام ایدئولوژیک نوظهور است.