بازسازی محیط‌رسوبی سازند گورپی به کمک رخساره‌های پالینولوژیکی و مقایسه آن با مطالعات صحرایی و ریز‌ رخساره‌های رسوبی در شمال‌شرق ایذه

این مطالعه تلفیقی است از داده‌های جامع سطح‌الارضی مشتمل ‌بر سنگ‌شناسی، ساختارهای رسوبی، اثر رخساره‌ها، سطوح چینه‌شناسی و نگار گامای طبیعی با آنالیز دقیق ریزرخساره‌های رسوبی و رخساره‌های پالینولوژیکی که به جهت شناسایی محیط‌رسوبی سازند گورپی در شمال شرق ایذه بکار برده شده‌است. در این بررسی مجموعاً 148 نمونه جهت تهیه اسلایدهای پالینولوژیکی (80 نمونه) و مقاطع نازک (68 نمونه) مورد استفاده قرارگرفته‌است. نتیجه مطالعات سطح‌الارضی و ریز رخساره‌های رسوبی مبین استیلای یک سیستم رسوبی کربناته کم انرژی و آرام، کم اکسیژن یا بی‌اکسیژن در یک محیط دریایی باز نسبتاً عمیق در زمان نهشته‌شدن سازند گورپی است که تا حدودی تحت تاثیر رسوبات ورودی از خشکی بوده‌است. بررسی رخساره‌های پالینولوژیکی نشان می‌دهد که مواد آلی رسوبی متشکله این سازند عمدتاً شامل مواد آلی بی‌شکل، فیتوکلاست، پالینومورف‌های دریایی (داینوسیست‌ها) و درصد ناچیزی پوسته آلی روزنبران و سایر عناصر پالینولوژیکی می‌باشد. به این ترتیب، بر اساس فراوانی عناصر اصلی پالینولوژیکی و با استفاده از دیاگرام مثلثی تایسون در نمایش داده‌ها، سه منطقه رخساره‌ای پالینولوژیکی تشخیص داده شد. به طوریکه شرایط کم اکسیژن تا بی‌اکسیژن منطقه شلف جلویی تا عقبی را نشان می‌دهد. علاوه براین، حضور داینوسیست‌های شاخص دمایی در این رسوبات حاکی از محیط نهشتگی شلف بیرونی در شرایط آب و هوایی گرم و معتدل عرض‌های نیمه استوایی دریای تتیس در کرتاسه پسین-پالیوسن است.