اولویتبندی مکانی تولید محصول پیاز در مناطق گرم و خشک (مطالعه موردی: استان سیستان و بلوچستان)

نیل همزمان به خودکفایی در تولید محصولات کشاورزی و کاهش فشار بر منابع آبی موجودمستلزم تعیین مناطق مستعد کشت بر اساس معیارهای ارزیابی مناسب میباشد. لذا در این پژوهش، بهاولویتبندی شهرستانهای مختلف استان سیستان و بلوچستان در تولید محصول پیاز به عنوان یکی ازمهمترین محصولات تولیدی استان پرداخته شد. بدین منظور، دادههای اقلیمی و اطلاعات مربوط بهتقویم کشت، متوسط عملکرد و سطح زیرکشت پیاز طی سالهای 1379 تا 1390 جمع آوری شد.اولویتبندی براساس ترکیب شاخصهای آب مجازی، ارزش واحد آب و بهره وری اقتصادی آب38 هزار تن بوده که حدود 70 / آبیاری صورت گرفت. میانگین پیاز مازاد تولیدی در استان برابر با 6درصد از آن در دو شهرستان سرباز و چابهار تولید میشود. نتایج نشان داد بیش از 65 درصد از سطحاستان در کلاس کشت خوب بر اساس معیارهای ارزیابی مناسب قرار دارند. با این وجود، کاهشسطح زیرکشت در شهرستانهای ایرانشهر، کنارک و چابهار و اختصاص آن به شهرستانهای خاش ویا سرباز میتواند درآمد سالانه را در حد قابل توجهی افزایش دهد. لذا، براساس نتایج این پژوهش،انتخاب محل مناسب کشت توام با ارتقای بهرهوری آبیاری به 85 درصد، قادر خواهد بود تا میزان123 درصد افزایش دهد که نتیجه ی آن، افزایش / شاخص بهرهوری اقتصادی آب آبی را حدود 6856809 ریال به ازای هر / 13554 تا حداکثر 2 / منفعت حاصل از کشت پیاز به میزان دست کم 9مترمکعب آب مصرفی خواهد بود.