بررسی تاثیر تنش خشکی بر برخی شاخص‌های ریخت‌شناسی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دانهال گردوی ایرانی

کشور ایران در زمره کشورهای خشک و نیمه‌خشک جهان محسوب می‌شود. تنش خشکی یکی از مهم‌ترین تنش‌های محیطی موثر بر درختان میوه است و می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی منجر به کاهش عملکرد شود. گردوی ایرانی (juglans regia l.) یکی از مهم‌ترین محصولات خشک‌باری ایران می‌باشد که برای رشد مطلوب و بهره‌وری، به آب کافی نیاز دارد. به‌منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر برخی صفات ریخت‌شناسی، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی گردوی ایرانی و تعیین حد تحمل دانهال‌ها به این تنش، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با 9 تیمار و 20 تکرار در یک گلخانه کاملاً کنترل شده اجرا گردید. در این پژوهش، 3 سطح تنش خشکی شامل تیمار شاهد (80 درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (50 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (20 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شدند و اندازه‌گیری‌ها در 3 مرحله زمانی انجام شد. نتایج مربوط به شاخص‌های ریخت‌شناسی، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی نشان داد که این شاخص‌ها تحت‌تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی واقع شدند و مشخص گردید که دانهال‌های گردو قادر به تحمل تنش خشکی متوسط در حد 50 درصد ظرفیت زراعی نیز نمی‌باشند. بنابراین عدم تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی به سطوح متوسط و شدید تنش خشکی را می‌توان به افزایش نشت یونی، کاهش محتوای نسبی آب برگ، افزایش تخریب کلروفیل، کاهش میزان قندهای احیا، پروتیین، افزایش پرولین و پراکسید هیدروژن و همچنین عدم وجود آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی کارا برای مقابله با تنش‌های خشکی مرتبط دانست.