تاثیر مولیبدن در محیط کشت B5حاوی نیترات و آمونیوم بر جنین‌زایی رویشی دمبرگ هویج

یکی از روش‌های مهم‌ تکثیر گیاهان در مقیاس زیاد، دست‌کاری‌های ژنتیکی و تولید بذر مصنوعی، تکنیک جنین‌زایی رویشی است که تحت‌تاثیر عوامل مختلفی مانند ترکیب عناصر غذایی موجود در محیط‌ کشت قرار دارد. بنابراین این پژوهش تاثیر مولیبدن بر میزان جنین‌زایی رویشی دمبرگ هویج را بررسی می‌کند. ابتدا قطعات دمبرگ در محیط کشت b5 تغییر یافته برای القای جنین‌زایی کشت شدند. تیمارهای آزمایش شامل محیط کشت دارای نیترات تنها و b5 شامل دو شکل نیترات و آمونیوم بود که عنصر مولیبدن با غلظت استاندارد 99/0 میلی‌گرم بر لیتر به دسته‌ای از آن‌ها اضافه و از دسته دیگر حذف گردید. بعد از یک ماه، ریزنمونه‌ها به محیط ظهور جنین‌ها با شرایط مشابه ولی بدون 2,4-d منتقل گردیدند. پس از گذشت 6 هفته، تعداد ریشه‌ها و تعداد جنین‌های رویشی تولید شده مشخص گردیدند. نتایج نشان داد در تیمار‌های شامل نیترات تنها، بیش‌ترین تعداد ریشه و جنین کروی تشکیل شد. طبق تجزیه آماری در این تیمارها، کاربرد مولیبدن بر تعداد ریشه و جنین کروی در سطح 5 درصد معنی‌دار نبود. تشکیل بیش‌ترین جنین کل و تکامل‌یافته‌تر مربوط به زمانی بود که هر دو شکل نیترات و آمونیوم همراه مولیبدن در محیط کشت حضور داشتند. همچنین در محیط کشت شامل دو شکل مختلف نیتروژن، جنین‌ها دارای رشد قطری در قسمت هیپوکوتیل بودند. به‌علاوه نتایج نشان داد که در زمان نبود مولیبدن، در ظاهر رنگ سبز افزایش یافت که نشان‌دهنده تاثیر مثبت نیتروژن احیا نشده بر تولید کلرفیل از طریق افزایش احتمالی سیتوکنین‌ها است.