بررسی اثر برخی از پلیآمینها بر موفقیت تکنیک نجات جنین در انگور بی دانه رقم فلیم سیدلس

انگورهای بیدانه بهطور گسترده در سراسر جهان کشت میشوند. ایران دارای ژرمپلاسم بسیار غنی ازانگورهای دانهدار و بیدانه میباشد. یکی از مهمترین اهداف اصلاحی انگورهای تازهخوری، بهدست آوردنانگورهای بیدانه جدید و با کیفیت مطلوب میباشد. مهمترین روش برای تولید نتاج جدید بی دانه استفادهاز تکنیک نجات جنین میباشد. در این پژوهش به منظور بهبود راندمان به نسبت پایین نتاج بهدست آمده ازاین تکنیک، از غلظتهای مختلف پوتریسین، کاداورین، اسپرمیدین و اسپرمین (هر کدام در سه غلظت) درمحیط کشت تخمکهای حاصل از گردهافشانی آزاد انگور رقم فلیم سیدلس استفاده شد. 45 روز پس از0 درصد زغال / گردهافشانی، تخمکها از حبه جدا و در محیط کشت نیچ و نیچ حاوی 3 درصد ساکارز، 20 درصد آگار کشت شدند. پس از گذشت 10 هفته، جنینها از تخمکها خارج و به محیط / فعال و 60 درصد آگار منتقل / 0 درصد زغال فعال و 7 / 2 درصد ساکارز، 2 / کشت موراشیگ و اسکوگ حاوی 5شدند. نتایج بهدست آمده از این پژوهش نشان داد که پوتریسین، اسپرمیدین و اسپرمین به ترتیب با غلظت0/5 و 1 میلی مولار سبب افزایش معنیدار درصد رشد و نمو و جوانهزنی جنینها و گیاهچههای حاصل ،10 میلی مولار) سبب افزایش درصد رشد جنینها / از آن شد. استفاده از کاداورین در بهترین حالت (غلظت 5و جوانهزنی جنینها شد اما این افزایش معنیدار نبود.