بررسی برخی پاسخ های فیزیولوژیکی سه نوع چمن در شرایط تنش خشکی

یکی از چالش های اصلی در مدیریت چمن، محدودیت منابع آب آبیاری است. از جمله راهکارهایموجود برای رفع این مشکل، گسترش گونه های مقاوم به خشکی است. در این پژوهش برخی از پاسخ هایفیزیولوژیکی چمن های آگروپایرون دزرتوروم، پوآ پراتنسیس رقم باریمپالا و بروموس اینرمیس درشرایط تنش خشکی مورد مقایسه قرار گرفت. بذرهای چمن در گلدان های استوانه ایی و در فضای آزادکشت شدند. پس از استقرار کامل گیاهان، آبیاری قطع گردید تا بیشتر گیاهان به حدود 80 درصدخشکیدگی برسند. پس از آن دوباره نیمی از گلدان ها آبیاری شدند. با قطع کامل آبیاری به ترتیب چمن هایبروموس اینرمیس، پوآ پراتنسیس و آگروپایرون دزرتوروم خشک شدند. درصد خشکیدگی آگروپایروندزرتوروم و پوآ پراتنسیس پس از آبیاری مجدد کاهش یافته و پس از مدتی مشابه گیاهان شاهد شدند، امابروموس اینرمیس به خشکیدگی کامل رسید. تنش خشکی کیفیت و میزان کلروفیل برگ را کاهش داد. باطولانی شدن تنش، میزان نشت یونی در بروموس اینرمیس به شدت افزایش پیدا کرد. کمترین نشت یونیدر آگروپایرون دزرتوروم دیده شد. با طولانی شدن قطع آبیاری محتوای پرولین در هر سه گونه افزایشیافت. بیشترین تجمع پرولین را آگروپایرون دزرتوروم نشان داد. در آگروپایرون دزرتوروم و پوآ پراتنسیس فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز بین گیاهان تحت تنش و گیاهان شاهد تا روز پنجماختلاف معنی داری نداشت. پس از آن افزایش یافته و با طولانی شدن تنش کاهش پیدا کرد. بیشترینفعالیت این آنزیم ها را آگروپایرون دزرتوروم نشان داد.واژه های کلید : ی آگروپایرون دزرتوروم، پوآ پراتنسیس، بروموس اینرمیس، کلروفیل، آنتی اکسیدان، پرولین