معیارهای محدودیت آزادی اجتماع ها در رویه دیوان اروپایی حقوق بشر

آزادی اجتماع ها به‌عنوان یکی از مصادیق حقوق بشر در اسناد بین‌المللی مورد تاکید قرار گرفته است. آورده‌های محاکم بین‌المللی حقوق بشر نیز به‌عنوان رویه قضایی مکمل اسناد بین‌المللی در این زمینه بوده است. در میان محاکم بین‌المللی جهانی، دادگاهی با صلاحیت خاص حقوق بشر تاسیس نشده است؛ با این‌وجود محاکم بین‌المللی منطقه‌ای، رویه‌هایی در حوزه آزادی اجتماع ها از خود به جای گذاشته‌اند. مقاله حاضر با بهره‌گیری از روش توصیفی- تحلیلی در پی آن است که معیارهای محدودیت‌ آزادی اجتماع ها را در رویه دیوان اروپایی حقوق بشر مورد بررسی قرار دهد. فرضیه مقاله پیش‌رو آن است که رویه قضایی دیوان اروپایی، با احراز معیارهایی علاوه بر معیارهای مندرج در ماده 11 کنوانسیون، حداقل محدودیت‌ها بر آزادی اجتماع ها را از سوی دولت‌‌ها پذیرفته است. مقاله پس از ارزیابی رویه این مرجع قضایی، به این نتیجه نائل می‌آید که اول، ملاحظات امنیت ملی در شرایط استثنایی می‌تواند محدودکننده آزادی اجتماع ها باشد؛ دوم، آزادی اجتماع ها بر اخلال‌های متعارف نظم عمومی مرجح است؛ سوم، آزادی اجتماع ها نمی‌تواند منجر به تحدید حقوق و آزادی‌های سایر شهروندان(مگر در حد متعارف) شود؛ چهارم، دولت‌ها باید با برگزارکنندگان اجتماع ها مدارا کنند.

restriction criteria for the freedom of assembly in the procedure of the european court of human rights

abstractthe right to freedom of assembly has been emphasized in international instruments as a human right. findings of international human rights tribunals have complemented the international instruments as judicial procedure. no international human rights tribunal on a global scale has been established among the international tribunals. however, among the international tribunals on a regional scale, some courts have established procedures on freedom of assembly. this article through a descriptive-analytical method seeks to examine restriction criteria for the freedom of assembly in the procedure of european court of human rights. the research hypothesis in the article is that the european court of human rights has accepted the minimum restrictions on freedom of assembly by states by meeting criteria higher than those set out in article 11 of the convention. the article after elaborating the judicial procedure of this court concludes that: first, national security considerations in exceptional circumstances can restrict freedom of assembly; second, the freedom of assembly has priority over reasonable violation of public order; third, the freedom of assembly should not restrict the rights and freedoms of other civilians (except as normal); forth, states should tolerate organizers of associations.