بررسی مشروعیت شرط عدم استیلاد در نکاح، بر مبنای ماده 232 قانون مدنی

از جمله شروطی که زوجین تحت تاثیر شرایط اجتماعی اقتصادی و فرهنگی کنونی مایل به گنجاندن آن ضمن عقد نکاح هستند، شرط عدم استیلاد می‌باشد؛ که از چالش‌های جدی پیرامون آن بحث مشروعیت آن از منظر قانون است. در پژوهش حاضر با تمسک به روش توصیفی - تحلیلی در‌صدد پاسخ‌گویی به این پرسش برآمدیم که: مفهوم شرط نامشروع مورد نظر قانون‌گذار در متن ماده 232 قانون مدنی چه می‌باشد و شرط عدم استیلاد مشمول آن قرار می‌گیرد یا خیر؟ پس از بررسی مفهوم شرط نامشروع از دیدگاه حقوق‌دانان، دریافتیم شرط مذکور مشمول هیچ‌یک از این موارد نبوده و از نظر قانون‌مدنی شرطی مشروع است. ضمانت اجرای شرط مذکور نیز حسب مورد، مطالبه خسارت، پرداخت وجه التزام و یا به استناد ماده 1119 قانون مدنی، حق طلاق زوجه خواهد بود.

analyzing the legitimacy of the condition of non-childbearing in marriage contract, based on article 232 of the civil law

one of the conditions that couples, under the influence of current socio-economic and cultural status, want to include in marriage contract, is the condition of non-childbearing; that one of the serious challenges around it is the issue of its legitimacy from the point of view of the law .in the present study, by using descriptive-analytical method, we seek to answer the question: what is the meaning of illegitimate condition considered by the legislator in article 232 of the civil law and whether the condition of non-childbearing is included in it or not? after examining the concept of illegitimate condition from the point of view of lawyers, we found that the mentioned condition is not included in any of its cases and is a legitimate condition from the point of view of civil law. the sanction of the mentioned condition will be, as the case may be, the demand for damages, the payment of the obligation money or, according to article 1119 of the civil law, the wife’s right to divorce.