ارزیابی اصالت ادله الکترونیکی و ارزش اثباتی آنها

این مقاله درصدد پاسخ به این پرسش است که قلمرو اعتبار ادله الکترونیکی تا کجاست و آیا اساساً «اصالت» در مورد این دسته از ادله مفهوم دارد یا خیر؟ همچنین ارزش اثباتی این نوع از ادله در مقایسه با سایر ادله به چه نحو تعیین می‌شود؟ دلیل الکترونیکی می‌تواند محصول وضعیت‌های مختلف باشد: شخصی داده‌ای را به رایانه‌ای وارد سازد، رایانه به درخواست کاربر عملیاتی را انجام دهد یا اینکه به طور خودکار اطلاعاتی را به کار برده یا آن‌ها را پردازش نماید. از این‌رو، ادله الکترونیکی شامل پایگاه‌های داده، سیستم‌های عامل، برنامه‌های رایانه‌ای، مدل‌های ایجادشده توسط رایانه، پیام‌ها و سوابق الکترونیکی و صوتی و هر نوع اطلاعات یا دستورهایی است که در حافظه رایانه ذخیره‌شده یا از طریق سامانه‌های رایانه‌ای یا مخابراتی مبادله، پردازش، بازیافت یا تولید می‌شود. اصالت یا معتبر بودن دلیل الکترونیکی و ارزش اثباتی این نوع از ادله، موضوعی است که در این مقاله به صورت تطبیقی و با تکیه‌بر قوانین مرتبط کشورمان (قانون تجارت الکترونیکی، قانون جرائم رایانه‌ای و قانون آیین دادرسی جرائم نیروهای مسلح و دادرسی الکترونیکی)، مقررات آنسیترال و رویه قضایی و داوری کشورهای امریکا و انگلیس بررسی شده است. در پایان به قانون‌گذار ایرانی پیشنهاد می‌شود که قانونی را برای منع تهیه صوت یا تصویر یا فیلم از دیگران بدون اجازه آن‌ها و بدون مجوز قانونی یا قضایی و نیز غیرقابل استماع بودن دلیل به دست‌آمده با این شیوه‌ها تصویب نموده و از این طریق، حقوق شهروندی افراد را به بهترین شکل ممکن در برابر سوءاستفاده از فناوری‌های نوین تضمین نماید.

A Survey on Authenticity and Admissibility of Electronic Evidences

Electronic evidence can be a product of different situations: Someone enters the data into a computer, the computer is performing a user’s request or a computer automatically processes information. Therefore, Electronic evidence includes databases, operating systems, computer programs, computer generated models, electronic, audio records, and any type of information or instruction which is stored in computer memory or exchanged, processed, recovered or generated through computer or telecommunication systems. Authenticity or genuineness and admissibility of electronic evidences are subjects of this paper. We are discussing this subject by relying on the law of Iran, UNCITRAL Model Laws and Convention and related precedent from common law countries. Finally, it is suggested to the Iranian legislator to approve an Act to prohibit providing audio or image or video from others without their permission and without legal or judicial authorization, as well as nonadmissibility of evidences provided with these illegal methods. In this way, citizenship rights will protect against the misuse of new technologies.