راحه‌الصدور و آیه‌السرور به مثابه منبعی برای مطالعات تاریخ اجتماعی هنر

تاریخ راحه‌الصدور راوندی، اگرچه به‌هیچ‌روی یک اثر مستقل و اختصاصی در تاریخ اجتماعی یا تاریخ فرهنگی نیست و صرفاً یکی از انبوه نمونه‌های تاریخ سیاسی عصر سلجوقی تلقی می شود، ولی شخصیت و گرایش‌ها و سلیقه شخصی نویسنده ادیب و هنرمندش موجب شده که این اثر، در کنار آثار مشابه دیگری از این دست، در شمار منابع قابل استناد محققان تاریخ اجتماعی و فرهنگی و از جمله محققان حوزه مطالعات تاریخ اجتماعی و فرهنگی هنر ایران در دوره اسلامی درآید. راوندی، در نگارش این تاریخ، به برخی جزئیات فرهنگی و ادبی و هنری توجه کرده که معمولاً به‌ندرت در تاریخ‌نگاشته‌های سیاسی دیده می‌شود یا به‌کلی در این دست‌نوشته‌ها از آنها خبری نیست. در این مقاله، با خوانشی مبتنی بر نگرش‌های تاریخ اجتماعی، اطلاعاتی که از کتاب راوندی برای پژوهش‌های تاریخ اجتماعی و فرهنگی هنر قابل استفاده بوده استخراج و دسته‌بندی و نقد و ارزیابی شده است.

rāhat-os-sodur va āyat-os-sorur, as a resource for the social history of art studies

the rāhat-os-sodur by rāvandi is not considered an independent source of social or cultural history, and it is just regarded as a book on political history of iran in the seljuk period, but the character and attitudes of its author, as a literary man and an artist, has made such a work an authentic source for scholars in the social and cultural history, and particularly for those in the field of social and cultural history of persian art.in writing the book, rāvandi has taken some cultural, literary and artistic details into consideration, a fact mostly neglected in other related political books. in the present essay, some information about the social and cultural history of art has been gathered with a social approach from this book, and then categorized and evaluated.