نگاهی به پژوهش در مبانی نظری خوشنویسی در پنجاه سال اخیر

مباحث نظری خوشنویسی را پژوهش مبتنی بر تامل، تفکر و روش‌های شناخته‌شده در ماهیت و فلسفۀ خوشنویسی، زیبایی‌شناسی و تحلیل سبک‌شناسی و شیوه‌شناسی و بنیاد‌های تاریخی خوشنویسی می‌دانیم. در پژوهش‌های بومی در حوزۀ خوشنویسی، در پنجاه سال اخیر، غفلت از پرداختن به مباحث نظری کاملاً مشهود است. بیشترین پژوهش‌ها در دورۀ مذکور در ادامۀ سنت تاریخ‌نگاری و تذکره‌نویسی در تاریخ خطوط و معرفی خوشنویسان بوده است، البته نه از منظرپدیدارشناسی و تحلیل. البته تفاوت عمدهٔ رویکرد پژوهشی در حوزۀ خوشنویسی در نیمۀ اول قرن تا نیمۀ دوم هم گرایش به جنبه‌هایی چون ماهیت و فلسفهٔ خوشنویسی، زیبایی‌شناسی و تحلیل سبک‌شناسی و شیوه‌شناسی و بنیاد‌های تاریخی خوشنویسی است، هر چند در آنها استنباط نادرست از مفاهیم مبانی نظری و زیبایی‌شناسی نیز وجود دارد. بنابراین، تبیین ساختار مبانی نظری خوشنویسی برای عدول از این انحراف ضرورت اجتناب‌ناپذیر دارد. 

an evaluation of conducted research in theoretical principles of calligraphy over the past half a century

the theoretical principles of calligraphy are the studies in the field of nature and philosophy of calligraphy, its aesthetics, stylistic analysis and the historical foundations. over the past fifty years, such theoretical bases have been largely neglected. most studies in the mentioned period of time have actually followed the tradition of historiography and writing biography, and not been directed towards phenomenological and analytical approaches. the essential difference in the field of calligraphy research in the first and second half of the present century (14th sh) lies in their inclinations towards the nature and philosophy of calligraphy, its aesthetic and stylistic analysis, as well as the historical foundations. however, there is limited, incomplete understanding of theoretical and aesthetic concepts in this regard. as a result, proposing an explanation for the theoretical principles of calligraphy seems necessary.