بررسی اثر دما روی عمق ناحیه همرفت رطوبت در بتن مطالعه عددی- آزمایشگاهی

پروفیل رطوبت در منافذ بتنی که در معرض چرخه‌های تر و خشک شدن متوالی مانند شرایط جزر و مد سواحل دریاهای آزاد قرار دارد، به صورت دائم در حال تغییر است. بخشی از ضخامت سطحی بتن که مقدار رطوبت موجود در منافذ آن در هر چرخه تر و خشک شدن، تغییر می‌نماید، ناحیه همرفتی نامیده می‌شود. تغییرات رطوبت در ناحیه همرفتی، مسئول انتقال بخش عمده‌ای از یون‌های مهاجم مانند کلراید در شرایط جزر و مدی و در نتیجه خوردگی میلگردهای مدفون در بتن می‌باشد. در این مقاله، چهار طرح مخلوط بتن عادی با نسبت آب به مواد سیمانی (w/cm) 0.40، 0.45، 0.50، و 0.55، همچنین دو طرح مخلوط شامل دوده سیلیس و زئولیت طبیعی با w/cm 0.45 ساخته شد و ضریب انتقال رطوبت آن در دماهای °c23، °c43 و °c63 با استفاده از روش ترکیبی آزمایشگاهی عددی تعیین شد. سپس، با استفاده از ضرایب انتقال رطوبت به دست آمده و مدل عددی اجزاء محدود در نرم‌افزار ansys 5.4، توزیع رطوبت در بتن پس از قرارگیری در معرض چرخه‌های جزر و مد پیش‌بینی شده و عمق ناحیه همرفتی و حجم رطوبت ورودی در هر چرخه جزر و مد برای هر مخلوط بتن تعیین گردید. دستاوردهای این تحقیق بیانگر اثرات مثبت کاهش w/cm و جایگزینی بخشی از سیمان با دوده سیلیس و زئولیت طبیعی در کاهش عمق ناحیه همرفتی و حجم رطوبت ورودی به بتن بود. ضمناً نتایج نشان داد که با افزایش دما از °c23 به °c63، عمق ناحیه همرفتی بتن عادی و بتن حاوی مواد پوزولانی به ترتیب به میزان 91 و 124 درصد زیاد می‌شود. همچنین این افزایش دما، باعث افزایش حجم رطوبت ورودی در بتن در هر چرخه جزر و مد به ترتیب به میزان 175 و 202 درصد گردید.

The effect of Temperature on the Convection Zone of Concrete (Experimental-Numerical Study)

The durabilitybased design of reinforced concrete structures especially in hot marine environment of BandarAbbas became extensively important during the last few years. It has been known that the durability of concrete mainly depends on how easily seawater containing chloride ions can ingress into an unsaturated concrete (Sabir et al., 1998; Hubert et al., 2003; Prabakar et al., 2010; Yoo et al., 2011). Chlorideinduced corrosion of embedded reinforcement is more severe in tidal condition because of more ingress of chloride due to moisture convection phenomena. (Broomfield, 1997; Olajumok et al., 2009; Akindahunsi et al., 2010). In is necessary to approximate the moisture distribution in concrete due to wetting and drying cycles for determination of the moisture convection zone. The moisture transfer coefficient (MTC) is one of the most important parameters for prediction of moisture distribution. The moisture distribution is often influenced by environmental conditions such as temperature. The changes of the depth of convection zone can be assessed if MTC is available in various temperatures. In this research, six concrete mixtures were prepared in which four plain concrete mixtures were proportioned with water to cementitious materials (w/cm) ratios of 0.40, 0.45, 0.50, and 0.55. In addition to the plain concretes, one silica fume and one natural zeolite blended concrete mixtures with cement replacement levels of 7.5, and 10% and a w/cm ratio of 0.45 were considered. The moisture loss or water absorption of specimens exposed to wetting and drying were measured using the gravimetric method at temperatures of 23, 43, and 63 ºC. A finite element analysis was performed afterward to fit the experimental data to the governing equations of moisture transfer to determine the MTC. The moisture distribution of concrete exposed to wetting and drying and then the depth of convection zone (DCZ) are determined using approximated MTC and finite elementbased model. The amount of water entered (AWE) to concrete surface subjected to tidal condition is also calculated.