تصفیه خاک‌های آلوده به گازوئیل به روش ازن‌زنی

نفت خام و مشتقات آن از جمله مهم‌ترین منابع تامین انرژی در جهان محسوب می‌گردند. آلاینده‌های نفتی از طریق عوامل متعددی همچون دفع غیراصولی فاضلاب و ضایعات صنایع مربوطه، شکستن خطوط انتقال، نشت از مخازن ذخیره و تصادفات تانکرها و نفت‌کش‌ها وارد محیط زیست می‌گردند. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر عوامل مختلف بر تصفیه خاک ماسه‌ای آلوده به هیدروکربن نفتی، با استفاده از اکسیداسیون شیمیایی به روش ازن‌زنی بوده است. در این مطالعه که در مقیاس آزمایشگاهی انجام پذیرفت تاثیر نرخ ازن زنی، مدت زمان فرایند، ph محیط، میزان رطوبت و همچنین غلظت آلودگی اولیه بر راندمان حذف کل هیدروکربن های نفتی (tph) از خاک مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج، رطوبت و ph دو فاکتور موثر بر عملکرد ازن‌زنی می‌باشند. همچنین نتایج آزمایش ها حاکی از آن است افزایش دبی‌ جرمی ازن تزریقی، سبب افزایش راندمان حذف می‌شود. در این تحقیق حداکثر راندمان حذف tph از خاک آلوده به mg/kg 8000 گازوئیل، با رطوبت 8 درصد وزنی و ph خنثی در طول 30 دقیقه ازن‌زنی با نرخ 2.55 گرم بر ساعت، معادل 84 درصد به‌دست آمد. در این پژوهش همچنین در شرایط بهینه نرخ مصرف ازن به میزان 0.349 میلی‌گرم به ازای هر میلی‌گرم حذف گازوئیل برآورد گردید.

Ozone Treatment of Diesel-Fuel Contaminated Soils

The contamination of soil by crude oil and petroleum based products has become a serious problem that represents a global concern for the potential consequences on ecosystem and human health. There are many methods for the removal of these pollutants from soils. They involve both physicochemical and biological approaches. The oxidants widely used for soil remediation include Fenton’s reagent, ozone, and permanganate. Ozone is a very strong oxidizer (Eh = 2.07 V). Decomposition of ozone produces free radicals, such as the hydroxyl radical, which is nonselective and a more powerful oxidant than ozone itself. Moreover, ozone that has not reacted reverts back to atmospheric oxygen and therefore no toxic residues of the oxidant remain in the soil.