واکاوی بلاغی تصویر حزن در اشعار محمد القیسی

تصویر که یکی از ارکان چهارگانه شعر در نقد ادبی به شمار می‌رود، یک ساختار زبانی است که شاعر با بهره‌گیری از آن به معانی انتزاعی، افکار و حالات پیچیده درونی خود تجسم می‌بخشد. این مفهوم چه در نقد قدیم که صور خیال را عنصر اساسی در شکل‌گیری تصویر می‌داند وچه در نقد جدید که همه ابزارهای بیانی و هنجارشکنی‌های زبانی را در بر می‌گیرد، نقش برجسته‌ای در بیان تجربه شعری شاعر دارد. محمد القیسی، سراسر عمر خویش را در تبعید سپری نموده وهمواره با رنج تبعید، اندوه فلسطین را به تصویر کشیده است. طی کاوش به عمل آمده تجربه تلخ زندگی شاعر، حزن را به عنصری ثابت وجدایی‌ناپذیر در اشعار وی تبدیل کرد به گونه‌ای که آهنگ پایدار حزن در اشعار وی، سبب نامگذاری او به الشاعر الحزین(شاعر اندوهگین) گردیده است. نظر به اینکه موضوع فلسطین به عنوان یک مسئله اجتماعی محوری در آثار ادبای عرب بازتاب یافته است، تحلیل تصویر در نحوه بازنمایی مسئله فلسطین، نقش اساسی دارد. از سوی دیگر حزن یکی از گرایش‌های مهم در شعر معاصر عربی است. لذا واکاوی حزن در اشعار محمد القیسی موضوعی است که به روش توصیفی-تحلیلی، وبا رویکرد نشانه‌شناسی وتحلیل آماری در این پژوهش مورد بررسی قرار می‌گیرد با این هدف که چگونگی بازنمایی رنج واندوه فلسطین به عنوان پاره تن جهان اسلام، در شعر قیسی، شاعر مقاومت فلسطین را کشف و رمزگشایی نماید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که قیسی در تجسم بخشیدن به تجربه حزن‌انگیز خود، از تکنیک‌ استعاره و تشبیه بهره می‌گیرد ودو تصویر متفاوت از حزن را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد؛ حزن مثبت، که حزن حقیقی ومقدس شاعر است وحزن منفی، که مجازی، ناپایدار است. این تعارض در بازنمایی حزن، بیانگر این است که شاعر در تجربه شعری خود دچار نوعی کشمکش درونی است که ناشی از تعارض میان آرمان و واقعیت شاعر است.

rhetorical analysis on the sorrow image in the mohammad al-qaisi s poem

the image, which is one of the four pillars of poetry in literary criticism, is a linguistic structure that the poet uses it to visualize his abstract thoughts and complex modes.this concept plays a prominent role in the resurrection of the word, both in the old literary criticism, which considers imaginary forms as an essential element in its formation, and in the new literary criticism, which includes all means of expression and breaking the linguistic norms. mohmmad al-qaisi has spent his entire life in exile and he has always imaged the sorrow of palestine through the suffering and exile and displacement.according to the investigation, the bitter experience of qaisi’s life made sorrow as a steady and unseparable element in qaisi’s poetry. as a result of enduring song of sorrow in his poems,he was named “sorrow full poet” considering that the issue of palestine is reflected as a central social issue in arab literary works, image analysis plays an essential role in the representation of the issue of palestine.on the other hand, sadness is one of the important trends in contemporary arabic poetry so the representation of sorrow in the qaisi’s poetry is an issue on which study by descriptive and analytical and semiotics and statistical analysis approach in this research to discovering and decoding how represent the suffering and sorrow of palestine as a part of the islamic world,in qaisi’s poetry,the resistance poet of palestine.the results suggest that qaisi use the technique of metaphor and simile in visualizing his sad experience.he presents two different and contradictory images of sorrow that have a same origin. this conflict in the representation of sorrow indicates that the poet suffers from a kind of internal conflict in his poetic experience that arises from the conflict between the ideal and the reality of the poet.