بررسی پارادوکس در شعرعرار مطالعه موردی: دیوان (عشیات وادی الیابس)

مصطفی وهبی التل( 1944-1899 ) معروف به عرار یکی از شاعران معاصر اردن است که پارادوکس یا ناسازواری هنری از هنجار گریزی معنایی و یکی از مهمترین عناصر شعری وی محسوب میگردد. یافتههای این پژوهش از طریق بررسیدیوان اشعار وی به نام )عشیات وادی الیابس( با روش توصیفی – تحلیلی پس از بحث راجع به پارادوکس و کاربرد آن دراشعار شاعر بهدستآمده است. پارادوکس یکی از مقولههای مهم نقد ادبی است و متناقض نما، تجمع شاعرانه دو مفهوممتضاد است که از دیدِ عقلی محال و ناشدنی به نظر میآید، امّا در ورای آن حقیقتی نهفته شده که تنها ذهن کاوش گر بهدریافت مفهوم آن نایل میگردد. بررسی الگوی اشعار تمسخرآمیز، پارادوکس عاشقانه شاه و درویش، پارادوکس عدم انسجام،پارادوکس اشتقاقی، پارادوکس عدم سازگاری )جمله با جمله( از مهمترین اهداف این پژوهش است. آفریدن مضامین تازه ونکتهسنجیهای دقیق و باریکخیالی با به کار کشیدن تشبیهات، استعارات و مجازهای خاص شاعر از تصاویر و معانیپارادوکسی از مهمترین نتایج این پژوهش است این پژوهش به دنبال آن است که به این سوال پاسخ دهد که شاعر با چهشیوهای از پارادوکس یاری جسته است که موجبات برجستهسازی سخن خویش را فراهم ساخته و هدف وی از این رویکردچه بوده است؟ و بر این فرضیه استوار میباشد که پارادوکس در دیوان وی فقط برای زیبا آفرینی ساخته نشده و نشاندهندهمفاهیم متناقض هست و شاعر در اینگونه متناقض نماها واقعیت را ارائه مینماید.

Artistic Paradox in Arar’s Poems: A Case Study of Ashiat Vadi al-Yabis

Structuralism is amongst the most current and ancient narrative schools. The school was founded based on linguistics to understand the structure for explicating main story structures. According to Greimas, every story consists several actants and every actant has some action models. The novel Return to Haifa written by Ghassan Kanafani was published in 1969. It emphasizes the necessity of facing Palestinians with Israel for achieving their rights regarding their relationship that exists between Palestinians (both Palestinians of 1948 and those living in Arab countries). Ghassan Kanafani writes about Palestine in a realistic framework and comes close to it from different perspectives. He presents facts artistically, the example of which is description of the relationships between land and Palestinians. The novel narratives events between 1948 and 1967. Coherent and narrative aspects of the novel has helped to reread the perspectives of literary criticism theory. So, the actions of the novel were explored using Greimas’s model. The study showed the ability of the approach in exploring Return to Haifa. It also showed that actants are the most parts of the novel and it also concludes that actants of the novel are the most significant elements of the story that include abstract concepts, events, episodes, and personal and physical features of characters.