خنثی نمودن اثرات بیوشیمایی نانوذره آهن در ماهی کپور معمولی(cyprinus carpio)با استفاده از پروبیوتیک لاکتوباسیلوس (lactobacillus)

وجود آلاینده های نوظهور نانوذرات در بدنه های آبی باعث پاسخ استرس در آبزیان و بخصوص ماهی ها می‌شود که نهایتا بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثرگذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی در آنها می‌شود. از این رو استفاده از محرک‌های ایمنی نظیر پروبیوتیک ها بسیار ضروری به‌نظر می‌رسد. تعداد 250 بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در سه دسته ماهیان بدون پروبیوتیک و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح a (10^6) و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح b (10^7) تقسیم شدند. سپس به هرکدام از گروهها 50 درصدغلظت کشنده نانو آهن به مدت ده روز اضافه ‌شد. سپس پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون با استفاده از دستگاه الایزا، دستگاه سیسمکس و کیت‌های تجاری اندازه‌گیری شد. پروبیوتیک به تنهایی اثر معنی داری بر گلوکز، بیلی روبین دایرکت و بیلی روبین کل نداشت (0.05≤p)، ولی بر پروتئین تاثیر معنی داری داشت و منجر به کاهش این شاخص گردید. تیمار تحت کشنده نانوآهن باعث افزایش پروتئین وکاهش بیلی روبین دایرکت و بیلی روبین کل گردید (0.05>p)، ولی بر گلوگز تاثیری معنی داری نداشت. همچنین استفاده ترکیبی پروبیوتیک و نانوآهن باعث کاهش شدید بیلی روبین دایرکت و بیلی روبین کل و باعث افزایش پروتئین گردید (0.05>p)، ولی بر شاخص گلوکز تاثیر معنی داری نداشت (0.05≤p). بطور کلی ترکیب پروبیوتیک و نانوآهن منجر به تعدیل پروتئین گردید و اثرات افزایشی نانوآهن بر این شاخص را کاهش داد. ولی در مورد سه شاخص گلوکز ، بیلی روبین کل و دایرکت، پروبیوتیک اثر معنی داری نداشت.