بررسی اثر قابلیت نقدشوندگی سهام بر بازده اضافی با استفاده ازالگوی پنج عاملی قیمت گذاری آربیتراژ

امروزه سرمایه گذاری موفق، مستلزم شناسایی عوامل موثربرسرمایه گذاری وریسک های مرتبط با آن وتخصیص بهینه منابع باهدف کسب بالاترین بازده است. در این راستا سرمایه گذاران فردی ونهادی درجستجوی استراتژی هایی هستند که بتوانند با استفاده ازآنها بازده بیشتری رابدست آورند ، شناسایی عوامل موثر بر ریسک وبازده،درفرآیند سرمایه گذاری یکی از این استراتژی هاست.در این راستا این مقاله بر آن است تا با پایه قرار دادنالگوی چهار عاملی کرهات و افزودن متغیر قابلیت نقدشوندگی به مدل، الگوی پنج عاملی قیمت گذاری آربیتراژرا تشکیل داده و به آزمون تجربی آن در رابطه بین ریسک و بازده در بازار سرمایه ایران بپردازد. برای انجام اینآزمون از روش داده های تابلویی در دوره زمانی 1388 تا 1392 و با حجم نمونه 176 شرکت فعال در بورساستفاده شده است. نتایج گویای این است که ترکیب ریسک نقدینگی و ریسک مومنتوم توان توضیحی بیشتری دربیان رابطه بین ریسک و بازده و در نتیجه قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای دارد.