کاربرد تحلیل عاملی در مدل ترکیبی Dea فازی با مدل مارکوویتز در تعیین پرتفویی از کاراترین شرکت‌ها در بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلی این تحقیق، ترکیب روش تحلیل پوششی داده های فازی با مدل مارکوویتز به منظور تعیینپرتفوی بهینه از کاراترین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. بدین ترتیب که درمرحله اول و با استفاده از dea شرکت های کارا را به عنوان مجموعه کارا انتخاب کرده، البته با اضافه نمودنمحدویت های کنترل وزنی برای دودسته از معامله گران )ریسک پذیر و ریسک گریز( دو دسته شرکت های کارارا انتخاب میکنیم و در مرحله دوم با استفاده از مدل مارکوویتز و با توجه به میزان ریسک گریزی، از میانمجموعه کارا، پرتفوی بهینه را تشکیل می دهیم. یکی از مشکلات روش های تصمیم گیری چند معیار, حجمبالای شاخص ها می باشد که برای رفع این مشکل می توان از روش تحلیل عاملی بهره برد و ابعاد مسیله را تاحد ممکن کاهش داد. در این تحقیق ابتدا با در نظر گرفتن نظرات خبرگان, متغیرها و شاخص های اصلی مرتبطبا کارایی شرکت ها را تعیین کرده )کلا 51 نسبت مالی(, سپس با کمک تحلیل عاملی و در دو مرحله و تا حدممکن تعداد این شاخص ها را کاهش داده و به 8 نسبت رسانده, سپس با اعمال محدودیت های وزن نسبی درمدل تحلیل پوششی داده ها برای دو نوع سرمایه گذار, مجموعه کارا را تشکیل داده ایم. مطلوبیت معیار هایریسک و بازده از نظر سرمایه گذاران نسبی است، لذا در این تحقیق تلاش می شود با تقسیم بندی سرمایه گذارانبه دو دسته ریسک گریزان و ریسک پذیران، مجموعه های کارای مرحله اول را به دست بیاوریم. این موضوع رابا اعمال محدودیت های کنترل وزن نسبی در مدل تحلیل پوششی داده ها اعمال می کنیم.در نهایت سرمایه گذارقادر خواهد بود با توجه به میزان ریسک گریزی)ریسک پذیری( خود از میان مجموعه های کارا، پرتفوی بهینهمطلوب خود را با کمک مدل مارکوییتز تشکیل دهد.البته در این مرحله با توجه به اینکه انتخاب های ما برایتشکیل پرتفوهای بهینه از میان شرکت های مجموعه کارا گام قبلیست, اشکال اساسی که به مدل مارکویتز گرفتهمی شود که همان در نظر نگرفتن سایر شاخص ها در فرایند تصمیم گیری می باشد, رفع شده است.