رابطه شاخص‌های ارزیابی عملکرد با ارزش ایجاد شده سهامداران در شرکت‌های رشدی و ارزشی

هدف این مقاله بررسی رابطه بین شاخص‌های مختلف ارزیابی عملکرد در رابطه با ارزش ایجاد شده سهامداران در شرکت‌های رشدی و ارزشی با توجه به اندازه شرکت‌ها در فاصله زمانی سال‌های 1382 الی 1388 در شرکت‌های تولیدی پذیرفته شده فعال در بورس اوراق بهادار تهران می‌باشد. نتایج آزمون فرضیات مقاله بیانگر این امر است که در شرکت‌های رشدی ارزش افزوده اقتصادی پالایش شده (66%) و در شرکت‌های ارزشی ارزش افزوده بازار (38%) دارای بیشترین توان توضیح دهندگی تغییرات ارزش ایجاد شده سهامداران می‌باشند. همچنین با بررسی معیارهای ارزیابی عملکرد در سطح اندازه شرکت‌ها می‌توان به این نتیجه رسید که در سطح شرکت‌های رشدی متوسط ارزش افزوده بازار (16%)، بزرگ ارزش افزوده اقتصادی پالایش شده (66%) و در سطح شرکت‌های ارزشی کوچک ارزش افزوده بازار (22%) و متوسط ارزش افزوده بازار (32%) قادر به توضیح دهندگی ارزش ایجاد شده سهامداران می‌باشند و در سطح شرکت‌های رشدی کوچک و ارزشی بزرگ هیچ یک از معیارهای مورد بررسی قادر به توضیح ارزش ایجاد شده سهامداران نمی‌باشند.