بررسی کارایی شاخص ارزش در معرض ریسک (var) با استفاده از نظریه ارزش فرین در مقایسه با روش های سنتی ارزیابی ریسک

عموماً بزرگ ترین ریسک در بازار سرمایه یا در پرتفوی سرمایه گذاران زمانی اتفاق می افتد که تغییرات بزرگ ناگهانی درجهت نامطلوب آن سبد رخ دهد. این زیان ها در دنباله توزیع قرار دارند و به همین منظور به آنها مقادیر حدی گفته می شود. در این پژوهش بازده لگاریتمی شاخص کل بورس اوراق بهادار تهران براساس اطلاعات دریافتی درمقاطع زمانی میان روز( بدلیل استفاده از داده های پربسامد ) طی سالهای 1392 تا 1395 جمع آوری و از رویکرد ماکزیمم بلوکها در اندازه گیری شاخص ارزش در معرض ریسک var استفاده گردید. سپس شاخص var با روشهای شبیه سازی تاریخی و روش واریانسکوواریانس بعنوان معیارهای سنتی ارزیابی ریسک محاسبه و نتایج حاصله با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج تحلیل داده ها در نرم افزار r نشان داد که استفاده از اطلاعات ماهیانه در محاسبه شاخص ارزش در معرض ریسک از دقت پیش بینی بالاتری برخوردار بوده و نسبت تخطی (خطای آزمون) در این حالت در مقایسه با روشهای سنتی ارزیابی ریسک نیز پایین تر است.