اثر تیمارهای غرقابی دایم و دوره‌ای بر رشد، صفات ریختی و فیزیولوژی نهال‌های گلدانی یک‌ساله بلندمازو در منطقه جلگه‌ای نور

به‌منظور بررسی رشد، مورفولوژی و تغییرات فیزیولوژیک نهال‌های یک‌ساله و گلدانی بلندمازو، آزمایشی به‌صورت طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار و 3 تیمار با مجموع 48 اصله نهال در رژیم غرقابی دایم، غرقابی دوره‌ای (2 هفته در میان به‌مدت 120 روز) و تیمار شاهد به‌مدت 120 روز در دانشکده منابع طبیعی نور انجام شد. نتایج آزمون حداقل تفاوت معنی‌دار (lsd) نشان داد که تنها غرقابی دایم باعث کاهش 19 درصد در میزان زنده‌مانی نهال‌ها نسبت به شاهد شده است در حالی‌که زنده‌مانی نهال‌ها در شرایط غرقابی دوره‌ای نسبت به شاهد بدون تغییر مانده است که دلیل آن را می‌توان به تولید ریشه‌های نابه‌جا و زه‌کشی خاک نسبت داد که باعث افزایش تبادلات گازی محیط اطراف ریشه می‌شود. همچنین غرقابی باعث به‌وجود آمدن کاهش معنی‌دار در میانگین مشخصه‌های رویشی، بیوماس اندام‌ها و فعالیت‌های فیزیولوژیک مانند فتوسنتز، هدایت روزنه‌ای، تعرق و پتانسیل آبی نهال‌ها گردید. این کاهش جز در طول ریشه‌دوانی و نسبت طول ریشه به ساقه، غرقابی دوره‌ای بیش‌تر از غرقابی دایمی بوده است. البته رویش قطری در شرایط غرقابی تناوبی به مراتب بیش‌تر از غرقابی دایم بود ولی نسبت به شاهد اندکی افزایش داشت که می‌توان علت آن را می‌توان به توسعه ابعاد سلول‌های آوندهای چوبی نسبت داد. به‌طورکلی براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان بیان نمود که نهال‌های بلندمازو تحمل به‌نسبت خوبی به شرایط غرقابی (به‌ویژه غرقابی دوره‌ای) نشان دادند.