ارزیابی توان اکولوژیکی حوضه آبخیز بابل‌رود برای جنگل‌داری با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (Gis)

سطح جنگل‌های ایران در مقایسه با سطح جنگل‌های دنیا بسیار محدود است و همین سطح کم نیز دایم در خطر تخریب است از این‌رو باید مدیریتی بر باقی‌مانده این جنگل‌ها اعمال شود که مبتنی بر ارزیابی توان اکولوژیکی آن باشد. با توجه به اهمیت موضوع در این مطالعه به ارزیابی توان اکولوژیکی حوضه آبخیز بابل‌رود در استان مازندران برای جنگل‌داری پرداخته شد و برای این منظور از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی به همراه سامانه اطلاعات جغرافیایی استفاده شد. ابتدا سلسله مراتب فرآیند ارزیابی تشکیل شد و با استفاده از روش دلفی و نظرات متخصصان وزن معیارها و زیرمعیارها به‌دست آمد. سپس نقشه‌های مربوط به هر کدام از زیرمعیارها تهیه شد و در نهایت با استفاده از تکنیک ترکیب وزنی خطی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی نقشه نهایی توان جنگل‌داری منطقه تهیه شد. نتایج نشان داد که 5/4072 هکتار از سطح منطقه مورد مطالعه دارای توان درجه 1 برای جنگل‌داری و 2/25667 هکتار دارای توان درجه 2 است. همچنین به‌ترتیب 5/8801، 9/1482 و 1/103 هکتار دارای توان درجه 3، 4 و 5 برای کاربری جنگل‌داری هستند. حدود 2/11598 هکتار از سطح منطقه نیز بدون توان برای جنگل‌داری است.