بررسی روند سری‌های زمانی پدیده گرد و غبار در استان سیستان و بلوچستان با استفاده از روش‌های آماری ناپارامتری

سابقه و هدف: پدیده گرد و غبار یکی از بلایای جوی- اقلیمی است که وقوع آن باعث وارد شدن خسارت‌های زیادی در تمامی زمینه‌ها می‌شود. کشور ایران به‌دلیل واقع شدن در کمربند خشک و نیمه‌خشک جهان، مکرراً در معرض سیستم‌های گرد و غباری محلی و سینوپتیکی متعددی می‌باشد. استان سیستان و بلوچستان از جمله مناطقی است که سالانه شاهد طوفان‌های گرد و غبار فراوان می‌باشد. بنابراین در این مطالعه به بررسی روند سری‌های زمانی پدیده گرد و غبار با استفاده از روش‌های آماری ناپارامتری پرداخته شده است. مواد و روش‌ها: برای این منظور از آمار هفت ایستگاه بالای 20 سال دوره آماری (2008-1986) استفاده گردید. در ابتدا برای همه ایستگاه‌های مورد مطالعه در سری‌های زمانی ماهانه، فصلی و سالانه آماره‌های آزمون ناپارامتری محاسبه و سپس معنی‌داری این آماره‌ها در سطوح 95% و 99% مورد آزمون قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج حاصل نشان داد که همه ایستگاه‌ها دارای روند صعودی می‌باشند. اما در ماه‌های گرم و خشک در تمامی ایستگاه‌ها روند صعودی بیش‌تر از ماه‌های دیگر سال می‌باشند. نتایج پژوهش نشان داد که حداکثر روند به‌صورت صعودی در فصول تابستان و پاییز با میزان سطح اطمینان 99 درصد می‌باشد.نتیجه‌گیری: نتایج بررسی روند و جهت آن برای فصول مختلف نشان داد که در سطح استان تنها بخش شرقی در محدوده ایستگاه‌های خاش و سراوان دارای روند معنی‌داری نمی‌باشند و سایر بخش‌های استان دارای روند معنی‌دار می‌باشند