تحلیل کانال های آبرفتی پایدار با استفاده از روش های تجربی و تحلیلی

بهبود پیش بینی ابعاد کانال و شکل محتمل بستر به طوری که بتواند دبی مورد نظر و بار بستر مربوطهرا بدون تغییر قابل ملاحظه شکل و ابعاد کانال در طو ل عمر طراحی آن انتقال دهد، هم چنان یکدغدغه برای مهندسان هیدرولیک و ژیومرفولوژیست ها است . به دلیل پیچیدگی و دینامیکی بودن پدیدهاز معیارهای تجربی، نیمه تجربی و آماری که دقت مطلوبی ندارند برای طراحی و تعیین ابعاد کانال هایپایدار رژیمی استفاده می شود. در این پژوهش به پیش بینی ابعاد پایدار کانال توسط مدل ریاضیو روش های بیشینه شدن انتقال رسوب وایت و همکاران، برونلی و ون راین پرداخته و gstars4.0که gstars نتایج حاصل با نتایج آزمایشگاهی و روابط تجربی مقایسه شده است . مدل ریاضی 4.0براساس کمینه شدن قدرت جریان عمل می کند در تخمین پارامتر عرض و عمق با نسبت های به ترتیب0/95 و 1 دقت بیش تری نسبت به سایر روش ها داشته است . در تخمین غلظت رسوب، مقادیربه دست آمده از روش برونلی نسبت به دیگر روش های نام برده مطابقت بیش تری با مقادیرآزمایشگاهی داشته است.