انتقال مواد جامد محلول به منابع برداشت آب شرب شهرکرد در اثر استفاده مجدد از آب آبیاری

هنگامی‌که تقاضا برای آب افزایش می‌یابد لزوم شناسایی منابع جایگزین مناسب فراهم می‌آید. تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی و استفاده دوباره از راه‌کارهای افزایش تامین آب در مناطقی است که با محدودیت مواجه هستند. بررسی و کنترل وضعیت موجود انتقال املاح در تعیین خطرات احتمالی برای مصارف آب شرب در آینده ضروری است. در این پژوهش جریان آب زیرزمینی برای نشان دادن حرکت و انتقال کیفیت آب در یک دوره مدل‌سازی 5 ساله (مهر 81 تا شهریور 86) بررسی شد. غلظت کل مواد جامد محلول به‌عنوان شاخص کیفیت آب آبخوان با استفاده مدل‌های modflow و mt3d در دو سناریوی تغذیه مستقیم و غیرمستقیم شبیه‌سازی گردید. هدایت هیدرولیکی و آبدهی ویژه در مدل جریان و انتشارپذیری طولی، عرضی و ضریب پخشیدگی مولکولی در شبیه‌سازی انتقال املاح با استفاده از داده‌های مشاهده‌ای 4 سال اول واسنجی و در سال آخر صحت‌سنجی گردید. نقاط مشاهده‌ای شامل 7 چاه آب شرب است که در مدل واسنجی‌شده برای ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان نسبت به تغذیه فاضلاب استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل عددی توسعه داده شده قابلیت شبیه‌سازی غلظت مواد جامد محلول را در محیط متخلخل دارد. تغذیه مستقیم و غیرمستقیم به‌ترتیب حدود 4 و 2 متر متوسط سطح ایستابی را افزایش داد. تغذیه زهاب با غلظت 2000 میلی‌گرم در لیتر تقریباً تا فاصله 200 متر موجب افزایش املاح محلول آب زیرزمینی گردید. همچنین نفوذ عمقی اراضی کشاورزی تاثیر بیش‌تری نسبت به همرفت، انتشار و پخشیدگی در آلودگی آب زیرزمینی داشت.