اثر پلی‌وینیل‌استات بر تراکم، مقاومت و جوانه‌زنی گندم در خاک مارنی تحت شبیه‌ساز باران

این پژوهش با هدف بررسی اثر پلی‌وینیل‌استات بر برخی ویژگی‌های فیزیکی خاک و جوانه‌زنی گندم در خاک‌های مارنی غرب استان زنجان در سال 1389 انجام گرفت. محلول پلی‌وینیل‌استات در 4 سطح شامل صفر (شاهد)، 34/33، 67/66 و 100 کیلوگرم در هکتار با 4 تکرار به سطح 16 نمونه خاک پاشیده شد. خاک‌های پلیمری شده به داخل جعبه‌هایی نفوذپذیر به ابعاد 30 در 50 سانتی‌متر به عمق 20 سانتی‌متر ریخته شدند. بذرهای گندم به فاصله 5 سانتی‌متر از هم کاشته شدند. جعبه‌ها تحت باران 4 رخداد باران شبیه‌سازی شده با شدت 40 میلی‌متر بر ساعت به‌مدت 30 دقیقه قرار گرفتند. تراکم خاک براساس جرم مخصوص ظاهری و مقاومت سطح به‌وسیله فروسنج اندازه‌گیری شدند. درصد جوانه‌زنی بذرها با محاسبه نسبت تعداد جوانه‌ها به تعداد بذرهای کاشته شده در هر جعبه مشخص گردید. نتایج نشان داد که اثر پلی‌وینیل‌استات بر تراکم خاک و مقاومت سطح معنی‌دار بود (001/0p < ). رابطه معنی‌دار مثبتی بین مقدار مقاومت سطح و تراکم خاک تحت‌تاثیر پلیمر وجود داشت (99/0=2r). بیش‌ترین میزان جوانه‌زنی در تیمار 100 کیلوگرم در هکتار پلیمر مشاهده شد که به اندازه 5/7 درصد بیش‌تر از تیمار شاهد بود. با مصرف پلیمر، خاکدانه‌سازی در خاک به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای بهبود یافت و در نتیجه تراکم خاک و مقاومت سطح تحت‌تاثیر ضربات باران به‌طور چشم‌گیری کاهش یافت. با بهبود ویژگی‌های فیزیکی خاک تحت‌تاثیر پلیمر، میزان جوانه‌زنی در خاک نیز افزایش یافت.