تاثیر برخی پلیمرهای محلول در آب بر ضریب آبگذری اشباع و مقاومت فروروی خاک

یکی از روش های نوین کنترل فرسایش بادی و بهبود خصوصیات فیزیکی خاک های شنی، افزایشپایداری ذرات شن و قدرت نگهداری آب در آن ها با استفاده از مواد پلیمری مصنوعی است. در اینو acrylic resin exp174 ،karacoat na پژوهش تاثیر سه نوع پلیمر محلول در آب شامل، 58پلی وینیل استات در غلظت های 1 و 6 درصد وزن خاک خشک بر میزان هدایت هیدرولیکی اشباع ومقاومت فروروی دو نوع خاک با بافت شنی و شن لومی مورد بررسی قرار گرفت. پلیمرها به روش تزریقاز سطح به نمونه های خاک اضافه شدند. بررسی نتایج نشان داد که هدایت هیدرولیکی در خاک شن لومینسبت به خاک شنی بیش تر کاهش یافت (معنی دار در سطح 1 درصد)، به طوری که این صفت در نمونه های15/4 نسبت به cm/h تیمار شده نسبت به شاهد 64 درصد کاهش پیدا کرد. پلیمر پلی وینیل استات با میانگینبا میانگین acrylic resin exp 24 و 174 cm/h با میانگین karacoat na پلیمرهای گروه اکریلیک ( 5825/3 ) هدایت هیدرولیکی نمونه های تیمار شده را بیش تر کاهش داد (معنی دار در سطح 1 درصد). cm/hافزایش میزان مقاومت فروروی در خاک شن لومی در سطح 5 درصد بیش از خاک شنی و تاثیر پلیمرها درمیزان مقاومت فروروی خاک یکسان بود. غلظت 6 درصد پلیمر بر کاهش هدایت هیدرولیکی و افزایشمقاومت فروروی تاثیر معنی دار (در سطح 1 درصد) داشت. بیش ترین میزان نفوذ پلیمر و ضخامت سله مربوطدر غلظت 6 درصد و برابر با 70 میلی متر بود. با توجه karacoat na به خاک شنی تیمار شده با پلیمر 58به نتایج پژوهش، استفاده از پلیمرها در تثبیت شن و بهبود رشد گیاهان در مناطق بیابانی توصیه می گردد.واژه های کلیدی: پلیمرهای اکریلیک، پلی وینیل استات، مقاومت مکانیکی، هدایت هیدرولیکی