بررسی آزمایشگاهی آبشستگی موضعی اطراف گروه پایه های دوتایی مجاور هم با پی پیوسته

مطالعات آزمایشگاهی و صحرایی نشان می دهد، آبشستگی موضعی اطراف پایه های پل علت اصلیتخریب آن ها می باشد. در حقیقت الگوی جریان، فرسایش و رسوب گذاری اطراف پایه های پل راتحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین تعیین عمق، نحوه ایجاد و گسترش حفره آبشستگی از مهم ترین مواردطراحی هیدرولیکی پل هاست. بنا به دلایل اقتصادی و ژیوتکنیکی، در طراحی پایه های پل از گروه پایهاستفاده می شود. در این پژوهش ابتدا آبشستگی اطراف گروه پایه های دوتایی با تغییر فاصله بین پایه هامورد ارزیابی قرار گرفته است. سپس تاثیر پی پیوسته بر مکانیزم و میزان آبشستگی بررسی شده است.به g/d= نتایج نشان می دهد که با افزایش فاصله بین پایه ها، عمق آبشستگی کاهش یافته و در 6تک پایه نزدیک می شود. هم چنین با به کارگیری پی پیوسته عمق آبشستگی جلوی پایه تا 55 درصدکاهش می یابد و در پایین دست پی نیز دو حفره متقارن شکل می گیرد که محل حداکثر عمق آبشستگیرا به پایین دست منتقل کرده و از سازه دور می سازد.واژه های کلیدی: آبشستگی موضعی، پایه پل، پایه های مجاور هم، پی پیوسته